Remigrant?

Moet ik naar Nederland verhuizen? I can’t help but wonder where I am bound, zingt de radio juist, en zo is het. De mogelijkheid bestaat dat ik het paradijs Duitsland moet verlaten om een verzekeringstechnische reden. Ik heb namelijk geen Pflegeversicherung, d.w.z. als ik over een aantal jaren bedlegerig word of langdurige verpleging nodig heb is er niemand die dat betaalt. Ik heb zo’n verzekering niet, omdat ik een Nederlandse zorgverzekering heb, en in Nederland wordt de verpleging, of wat daarvan over is, uit de openbare middelen betaald (AWBZ). Geen Duitse Seniorenresidenz, bejaardenhuis of verpleeghuis wil echter iemand zonder zo’n verzekering opnemen. Wachten tot ik heel ver heen ben is geen goed plan: op je tachtigste is het echt moeilijk verhuizen.

Een cynicus zal misschien zeggen: in Nederland heb je wel AWBZ, maar ook niet veel verpleging. Dat is waar. De andere nadelen van Nederland zijn bekend: overal herrie, huizen met dunne wandjes, slecht eten, toenemend fascisme en racisme en een kaalplukkende fiscus.

Toen ik indertijd naar Duitsland trok dacht ik dat de Europese eenwording zou zorgen voor eenheid in belastingen, zorgstelsel enzovoort. Het tegendeel is het geval, wat voor de onderdanen, maar ook voor de EU zelf, een groot nadeel is.

Woorden als remigrant, remigratie, die in officiële stukken worden gebruikt, zijn overigens helemaal fout. Na twee weken kun je terug naar waar je vandaan komt, na een jaar ook nog, maar na eenentwintig jaar niet meer. Ik zou opnieuw moeten emigreren, als economisch vluchteling naar een land waarvan ik de taal aardig beheers, maar dat heel anders is dan ik het kende. Vroeger was Nederland een Sozialstaat, de treinen reden op tijd en niemand stemde op Wilders, weet u nog? Zou ik naar Nederland moeten blijf ik dus emigrant.

Maar ik ga eerst nog nadenken, tobben, en allerlei adviezen inwinnen. Wat hier ook wel wordt gedaan is dat een aantal oudjes gaan samenwonen en samen een Oekraïense verpleegster huren. Maar, maar … dat zijn dan toch Duitsers en die hebben als basis toch zo’n Duitse Pflegeversicherung.

Friedensware

Behalve wapentuig waren de Duitse producten in de veertiger jaren slecht. Alle energie ging naar de oorlog, vele grondstoffen waren niet meer ter beschikking. Maar er waren natuurlijk nog talloze uitstekende artikelen van voor de oorlog in omloop. Das ist noch Friedensware, prezen de mensen dan. In de huidige tijd wordt het nog wel eens voor de grap gezegd, over een voorwerp dat onverwacht goed is.

Ik heb ook wat Friedensware gehad, lakens en theedoeken uit oma’s uitzet van 1919. Ze moet ongeveer de hele Eerste Wereldoorlog hebben besteed aan het erin borduren van haar monogram. Van na de Tweede Wereldoorlog handdoeken uit de vijftiger jaren, nog steeds in gebruik, al worden ze nu wat dun. En opa’s sjaal: een mengsel van wol en zijde, heerlijk warm, helaas ergens kwijtgeraakt. En zijn kamerjas, waar je helemaal in kon wonen, zo behaaglijk warm, en hij zag er nog goed uit ook. Toegegeven, na enkele decennia is alles versleten, maar het geprogrammeerde kapotgaan van de huidige spullen is diep treurig. Een dieptepunt zijn natuurlijk die dure voorversleten en voorgescheurde jeans. Vele mensen houden blijkbaar van kapot; ik niet.

Signaleerde ik onlangs de bedroevende kwaliteit van kammetjes en broekzakken, vandaag wil ik de broekriem er eens uitlichten. Ik heb twee uitstekende bruine broekriemen in gebruik, een uit de jaren tachtig uit Nederland, een uit begin jaren negentig uit Griekenland. Niet kapot te krijgen; ze zijn doorleefd en waardig oud geworden. Maar ik probeer al jaren een duurzame zwarte broekriem te kopen en dat is een moeilijk artikel. ‘Echt leer’ staat er meestal op, en het ruikt ook naar leer. Maar die geur komt waarschijnlijk uit een spuitbus, en het lijkt wel of verpulverd leerafval tot een nieuw materiaal is samengekit. Binnen de kortste keren ziet het er groezelig uit en na een poosje valt het gewoon uit elkaar. Dat geldt natuurlijk voor het aanbod van de riemenverkopers op de markt, maar helaas ook voor de traditierijke leer- en kofferwinkel hier in de stad. Een dure riem dan? Die heb ik ook wel eens gekocht, maar daar schiet je niets mee op. Fijn dun leer van buiten, nog fijner aan de onderkant, textielig binnenwerk, en het geheel dan met keurige steken aan elkaar genaaid, ja dat ziet er sjiek uit. Maar dat dunne leer en die naden vergaan snel, en dan loop je met een kapotte riem die zelfs niet de charme van het proletarische te bieden heeft. Misschien eens een cowboywinkel proberen dan? Of iets vegaans?

Belangrijk

Soms denk ik even — maar ik durf het nauwelijks te denken en het moet onder ons blijven — soms denk ik dat ik in plaats van vrijblijvende stukjes over hap-snap-onderwerpen, die het karakter van een aardigheidje hebben, iets samenhangends en dwingends zou moeten schrijven over iets wat er werkelijk toe doet: de koloniale geschiedenis. Want het is mijn overtuiging dat de malaise die in Nederland om zich heen grijpt wordt veroorzaakt door twee zaken: de verdwijning van het christelijk geloof en het ‘vergeten’ van het koloniale verleden. Zowel de malaise als een perspectief op een remedie heeft Nederland gemeen met de ex-koloniale mogendheden om ons heen.
.
Waarom is dit idee zo gewaagd, voor mijn doen? Omdat het zou betekenen dat ik in Nederland moest wonen, dicht bij de bibliotheek van Leiden en de archieven van Den Haag. Hier kun je zulk werk niet doen.

Duidelijkheid over immigratie

Over het aantal vluchtelingen hullen de overheden zich graag in stilzwijgen of leugens. Over het aantal panda’s is er tenminste een verduidelijkend kaartje.

Deportatie

Hoe zal dat gaan, die deportatie van de ong. 800.000 Nederlandse moslims, waarover onlangs in De Balie openlijk werd gediscussieerd en waarover politici het al eerder hadden gehad?

Iedereen die wel eens in een trein zit begrijpt dat we op de Nederlandse Spoorwegen niet kunnen rekenen. Die kunnen zo’n klus domweg niet aan; nog afgezien van het feit dat de spoorbreedte in het bevriende Rusland en Siberië een andere is.

Per schip dan? Uitgediende vracht- en slavenschepen kunnen misschien 5.000 personen per stuk bevatten; dat worden 160 vaarten, een flinke logistieke opgave.

Per vliegtuig: hoeveel moslims gaan er in een Jumbo Jet? Als je de stoelen dicht op elkaar zet een stuk of 700, als de kinderen op schoot zitten nog wat meer, laten we zeggen 1000. Nee, toch minder: op iedere vlucht moeten er natuurlijk veel bewakingskrachten mee. Ik rond het naar beneden af op 800; dat worden dus 1000 vluchten. Onze nationale luchtvaartmaatschappij (dan weer los van Air France) zal blij zijn met de opdracht, want voor vluchten naar de VS is er steeds minder animo. Geen nette mensen daar.

Bij de laatste twee oplossingen is het probleem echter dat niemand die vracht wil hebben. Allerlei corrupte arme landjes willen best chemisch afval van ons overnemen, maar zoveel moslims, dat is toch nog even wat anders. Het lijkt schier onmogelijk bestemmingslanden te vinden; de ontwikkelingshulp is immers opgeheven en het Nederlandse diplomatieke talent is ook tot vrijwel nul teruggezakt.

Gewoon over de grens jagen dan? België en Duitsland zullen ze aan zien komen. Zelfs waar nog bereidheid tot opname van vluchtelingen bestaat moeten dezen wel uit rampgebieden in het Oosten komen; in vluchtelingen uit de VS of uit de gebieden van ex-EU-genoten heeft niemand trek. Nee, dat wordt ook niks.

Maar denkt U niet dat het daarom niet doorgaat: het gezamenlijke praktische vernuft van premier Wilders en vice-premier Zijlstra zal wel een oplossing vinden.

Of toch maar weer vergassen?

Schrikken

‘Dat zoveel migranten zich hier niet thuis voelen, dat is schrikken,’ aldus een opinieblog in de Volkskrant. O jee ja, is me dat schrikken! De integratie van mensen met migratieachtergrond blijkt dus ineens niet zo goed te gaan in Nederland. Weliswaar is het opleidingspeil van migranten sterk gestegen, maar dat betekent niet dat ze ook banen krijgen. En hoe zou dat nou toch komen? Een groot raadsel.

Nog zo’n nieuwtje: in alle westerse landen wordt het aantal mosliminwoners door ‘het volk’ sterk overschat. In Nederland denkt men bij voorbeeld dat 17% van de bevolking moslim is; in werkelijkheid zijn het er maar iets van zes.

Verbijsterende nieuwtjes, die al twintig jaar, zo geen dertig jaar bekend zijn. Lezen Nederlanders dan geen kranten, dat ze zo slecht geïnformeerd zijn? Jawel, dat doen ze wel; dat is het juist.

 

Onze manier van leven 2

Nederlanders kunnen soms erg tobben over de vraag of zij wel racistisch zijn. Ik kan ze geruststellen: natuurlijk zijn we dat al eeuwen. Dat spreekt vanzelf voor een gewezen koloniale macht, die ook in slaven handelde.
In Straatsburg, waar ik enige dagen was, zag ik een verrassend schilderij: Le rapt de la négresse (De verkrachting van de negerin) van Christiaen van Couwenbergh, een bordeelscène vervaardigd in 1632. Mij verraste het tenminste; misschien kende U het al lang. Twee mannen staan op het punt zich meester te maken van een zwarte vrouw, die daartegen luidkeels protesteert. Haar ogen zijn naar buiten het schilderij gericht; daar zou zij graag zijn, maar gezien de overmacht maakt zij niet veel kans te ontsnappen. De ene ongeklede man heeft haar stevig te pakken, de andere staat haar uit te lachen om haar gejammer. Een derde, geklede, man staat toe te kijken met een houding van ‘hemeltje lief!’, maar grijpt niet in. Is dat de schilder, bent U het, ben ik het?

DENK

Moeten er niet een heleboel blanke mannen zonder hoofddoek zoals ik DENK gaan stemmen volgend jaar? Ik heb hun partijprogramma niet gelezen en ben dat voorlopig ook niet van plan. Naar verluidt staan er een paar domme en akelige dingen in, en in een enkel citaat zag ik ook al taalfouten, maar erger dan de programma’s van de bestaande partijen kan het onmogelijk zijn.

Het zou in ieder geval een échte verandering inluiden in Nederland. Waarom zou je die alleen aan mensen met een buitenlandse achtergrond overlaten?

Langs de afgrond

Soms denk ik: zal ik nog eens op vakantie gaan naar Oostenrijk? maar dat doe ik dus maar niet. Al die idyllische dorpjes blijken tot de rand vol met Nazi’s te zitten. Maar de extreem-rechtse Hofer wordt in ieder geval nu geen president. In die functie had hij de bevoegdheid gehad het parlement te ontbinden, en de verwachting was dat hij dat inderdaad had gedaan.

Ik weet niet veel van Oostenrijk, maar ik begrijp dat er een situatie heerst die vergelijkbaar is met die in Nederland: een totaal vastgelopen, navelstaarderig politiek bestel dat niet meer in staat is zelfs de kleinste probleempjes op te lossen, laat staan de grotere.

Echt blij maakt de verkiezingsuitslag me niet. Want we zijn de afgrond rakelings gepasseerd en het probleem blijft bestaan: het naderend einde van de parlementaire democratie. De volgende ramp zit er al aan te komen: Nederland. Daar hebben de regeringen de afgelopen tien, vijftien jaar helemaal niets tot stand gebracht dat zelfs maar een instemmend knikken teweeg kan brengen, laat staan enthousiasme. Dat Nederland nog overeind staat komt omdat er nog stevige structuren zijn van vroeger, maar als er nu iets aan vertimmerd wordt is het is altijd knudde. Welke minister zou je als gast aan tafel willen hebben, of zelfs maar een hand willen geven? Welke partij zou je nog kunnen stemmen? Welke is niet verachtelijk, welke zit er niet tot aan zijn oren in de stront van corruptie en/of onbekwaamheid? Er zijn er een paar die nog wat lijken, maar dat is omdat ze lang niet, of nog nooit hebben meegeregeerd  en dus nog niet geblunderd hebben. Ik ken dan ook geen Nederlander meer die politiek nog serieus neemt. Onder mijn vrienden overweegt een hautain cynisme: ze bekijken het maar daar in Den Haag, het zal wel zo’n vaart niet lopen. Dat zou op een dag erg kunnen tegenvallen.

De gedachte dat we beter zonder dat parlement, zonder al dat onvermogen kunnen leven ligt dus wel voor de hand.
Maar wat is het alternatief? Wilders: nog heel veel meer wanbeheer; instortende economie; verdere afbraak sociale voorzieningen, onderwijs en cultuur; opheffing Eerste Kamer; omvorming rechtssysteem; bendes agressieve horken op straat; concentratiekampen achter Swifterbant. Dat is dus géén aanvaardbaar alternatief, maar een ander kan ook niemand zich voorstellen.

Nederlanders zouden dit rampscenario kunnen verhinderen door op partijen te stemmen die niet-Wilders zijn, maar dat doen ze in te gering aantal. Bovendien is de club Wilders  hoe dan ook niet weg, en wat erger is: die bodemloze incompetentie gaat dan gewoon door.

Alweer tien jaar Nederlander

Het lijkt nog zo kort geleden, dat ik helemaal naar Düsseldorf moest rijden om een nieuw paspoort te verwerven, maar het is al vijf jaar geleden. Er moest nu weer wat nieuws komen.
Mijn Nederlanderschap is weer verlengd, ditmaal voor tien jaar. Het is nu allemaal nog lastiger, tijdrovender en duurder geworden. Nu moest ik in persoon  naar Venlo reizen om een en ander aan te vragen, en dan nog een keer om het af te halen. De mogelijkheid de aanvraag in een grensgemeente te doen is een tegemoetkoning; wie verder weg woont of nooit in Nederland komt moet naar Berlijn.

Kosten in geld:
Nieuw paspoort: € 99,05
Nieuwe identiteitskaart: € 87,95
Hotelovernachting: € 70,–
Meldebescheinigung van Marburg € 8,-
Parkeren: € 12,– (tja, het is Nederland)
Pasfoto’s: € 12,50 (ja, echte Nederlandse)
Benzinekosten: € 88,–
Totaal: € 377,50

Kosten in tijd:
12 uur autorijden (netto): twee maal naar Venlo en terug
5 uur: Lopen, wachten, poseren voor pasfoto’s, voor het loket zitten, Meldebescheinigung halen in stadhuis Marburg
Totaal: 17 uur

Ik weet het: Nederlanders in Ingolstadt, Otranto, Winnipeg of Perth hebben het heel veel moeilijker. Maar hadden tenminste de EU-burgers niet voor deze ellende bewaard kunnen blijven? Waarom is er geen Europees paspoort, waarom zijn we niet gewoon Europeanen? Het is een schande dat de EU dat na al die jaren nog niet voor elkaar heeft.

Zou het nu de laatste keer zijn geweest? Nee, de dokter zei laatst dat ik wel negentig kan worden, dus ik moet dit circus misschien nog twee maal meemaken.

Maasboulevard Venlo

Wat een akelig stadje is dat Venlo trouwens. Het heeft beslist een van de lelijkste waterkanten van Europa. Geen wonder dat daar PVVers vandaan komen; die voelen zich vreemdeling in eigen stad.