Ongelezen boeken

Drakenvlees eten?

Bij al-Damīrī (1341–1405) las ik twee juridische meningen van shariageleerden over de vraag of het ḥalāl is om drakenvlees te eten. Nee, luidt het antwoord: in geen geval, omdat de draak tot de slangen behoort; of juist eerder tot de vissen die schade aanrichten met hun hoektanden, en die zijn duidelijk ḥarām, net als de krokodil.
.
Voor de praktijk van een islamitisch leven heeft dit weinig relevantie, omdat de vraag naar drakenvlees al even gering is als het aanbod ervan.
Voor niet-moslims kan deze kwestie echter leerzaam zijn. Er wordt onder hen immers zo vaak getobd over die verschrikkelijke, beangstigende sharia. Welnu, hier treedt een aardig trekje daarvan aan de dag. De geleerden hebben alle mogelijke vragen doorgeëxerceerd, maar zijn slechts beperkt geïnteresseerd in de praktische problemen van het alledaagse leven! Daarin onderscheiden zij zich overigens niet zeer van de joodse wetgeleerden.
.
De ‘invoering van de sharia’ of het ‘praktiseren van de sharia’, die door sommige moslims wordt gewenst en door alle islamofoben wordt gevreesd, is alleen al volslagen onmogelijk door het wereldvreemde karakter van dit soort rechtsdenken.
==============
Het loont voor een man echter de moeite, toch af en toe drakenvlees te eten, ḥarām of niet—ook om zijn vrouw een plezier te doen. Want op dezelfde bladzijde wordt gezegd—maar deze uitspraak stamt niet van een rechtsgeleerde:
‘Men beweert dat het eten van drakenvlees moedig maakt, en dat wie drakenbloed op zijn geslachtsdeel smeert en dan gemeenschap heeft met zijn vrouw haar een enorm genot bereidt.’
Dus, heren, pakt uw lansen en gaat op jacht!

BRON:
Kamāl al-Dīn Muḥammad ibn Musā al-Damīrī, Ḥayāt al-Ḥayawān al-Kubrā, uitg. Ibrāhīm Ṣāliḥ, 4 dln., Damascus 2005, i, 543

فعلى ما قال القزويني: أكله حرام، لكونه من جنس حيات، وعلى أنه سمك يؤذي بنابه فالظاهر التحريم أيضا كالتمساح.
زعموا ان أكل لحمه يورث الشجاعة، ودمه إذا طلي على الذكر وجامع امرأته حصل لها لذة عظيمة.

Mini-herinneringen: 555 in Egypte

‘555 Eau de Cologne van Chabrawichi is een citrusgeur voor mannen,’ schrijft het internet. ‘Het reukwater omvat citroen, lavendel en houtachtige noten.’
.
Allemaal onzin: de 555, uitgesproken thalât khamasât was vanouds het klassieke Egyptische merk voor niet zo rijke mensen die geen dure buitenlandse parfums konden betalen. Het is alleen citroen en heel veel alcohol, en dat mannen het veel gebruik(t)en betwijfel ik zeer. Het was toch vooral iets voor oude grootmoeders, die niet alleen zich zelf in deze geur hulden maar ook hun hele salon. Mannen namen het misschien alleen in de trein of bus, als de steward langskwam met een fles om de handen te verfrissen en te reinigen.
Een oud merk, een kwijnend merk. Vroeger kocht ik er wel talkpoeder van, ik weet niet meer waarom. Prachtige busjes, maar die kon ik niet meer terugvinden in het net. Ook de flesjes waren eertijds natuurlijk mooier. Maar dankzij Corona kwijnt 555 Eau de Cologne niet meer, want omdat het zoveel alcohol bevat wordt het nu veel gebruikt voor desinfectie.
.
Een sigarettenmerk was 555 State Express. Daar heb ik menig slof van gekocht, op vliegvelden en in winkels voor buitenlanders. Zelf rookte ik ze niet, maar die sigaretten, soms zelfs hele pakjes, waren een handige valuta, als bepaalde sociale processen of mini-transacties moesten worden bespoedigd. Ze werden altijd zeer op prijs gesteld.

Vooruitblik

Niet grappig

Kleine genoegens

Op de wekker zien dat het pas half zes is. Je mag nog anderhalf uur!
.
Een limoen opensnijden: die geur! Er zijn ook goede druppeltjes.
.
Het fietstraject tussen Kehna en Fronhausen: altijd weer prachtig.
,
Voor het eerst weer wat gegeten bij Sinan, mijn favoriete Turkse eethuis. Hij heeft vier tafeltjes staan; daarvan was er maar een bezet.

 

Grammaticazondaren

– In de hel ik ben? Een raadsel mij dat is.
– Grammaticazondaren nemen wij ook.

De beste der mogelijke werelden

Therapie

Hondenleven