Toerisme

Doe het niet! Ga liever een eindje fietsen in de eigen omgeving.

Giethoorn: Fanfare

 

Mount Everest: alleen waterijsjes en nergens souvenirs

 

Venetië: het Giethoorn van het Zuiden

Mest met peren

Kloten wordt steeds vaker kut. Klotenweer is kutweer geworden. ‘Dat is zwaar kloten!’ = ‘Dat is volkomen kut!’ (soms ook met peren.) Wijst dit op een toenemende vervrouwelijking van de maatschappij? In ieder geval op een vergroving. Toen ik nog in Nederland woonde, nunmehr drieëntwintig jaar geleden, werden zulke woorden in nette contexten niet gezegd en zeker niet in geschrifte gebruikt. Kut werd veel minder vaak gebruikt dan kloten.
.
Maar daar gaat het me eigenlijk niet om. Tot deze kleine bespiegeling kwam ik omdat ik zit met een mestkever. Mijn vraag is: denkt iemand aan mest wanneer er een mestkever opdoemt, of als het woord gebruikt wordt? Denkt iemand nog aan genitaliën wanneer bovengenoemde woorden gebruikt worden? Bij de oudere scheldwoorden ‘lul!’ of ‘klootzak!’ dacht allang niemand meer aan de betreffende lichaamsdelen. En als U uw handen in onschuld wast, worden ze dan nat?
.
Ik wil wat schrijven over bepaalde Arabische versregels, waarin mestkevers genoemd worden vanwege de zwartheid van hun schilden. Het Arabische woord khunfudh klinkt volgens mij niet negatief. Bij het Nederlandse woord klinkt echter ‘mest’ mee, en dat heeft een negatieve klank. Die zurige lucht in Oost-Brabant, het mestoverschot waarover kranten altijd schrijven. (Dat mest vroeger een waardevol spul was en lekker rook is door de ontaarding van de veehouderij allang vergeten.)
.
En dan moet het ook nog in het Duits. Mijn vraag is dus: denkt een Duitser nog wel aan Mist als hij Mistkäfer hoort of zo’n diertje ziet? Hij denkt ook niet aan Fotze (‘kut’) als hij hinterfotzig zegt, dat ‘vals’ of ‘gemeen’ betekent en dat ook keurige mensen in de mond kunnen nemen. Maar zelfs al denken Duitsers misschien niet aan mest, het Duitse Mist is erger dan het Nederlandse mest. Mist! is een uitroep die geslaakt wordt wanneer iets helemaal verkeerd loopt, als ik het goed zie vooral door mensen die terugdeinzen voor het ergere woord Scheiße! En een Miststück is een kutwijf of takkenwijf. Negatief beladen dus, of geldt dat ineens niet meer als het over die krabbeldiertjes gaat?
.
Als ik khunfudh niet met Mistkäfer vertaal, wordt het gewoon Käfer. En dat is te onspecifiek, dat moet je in vertalingen altijd vermijden. Bovendien denkt niemand bij Käfer aan die zwarte rugschilden van het diertje waar het om gaat. Ik ben er nog niet uit.

Gewichtheffen voor zangers

Vanochtend heb ik op les een nieuwe zangtechniek geleerd, die na tien minuten al vruchten afwierp. Benodigd zijn een flesje half vol water en een plastic slangetje, dat 1, 2 of 4 centimeter onder de waterspiegel gestoken wordt. Je ademt in door de neus en uit door de mond, tegen de waterdruk in. In de fles borrelt het. Vervolgens worden ook toonladders, drieklanken en andere oefenstof de fles in gezongen op de letter ‘oe’. Bij geringe indoopdiepte is die druk makkelijk op te brengen; als de slang er vier cm. in zit wordt het al werken en dat geldt zeker voor de hoge tonen: dan is het echt een fitness-studio. Als het in de fles niet meer blubbert en borrelt heb je te weinig druk gegeven. Met alleen kopstem kom je er niet vanaf.
.
Toen was het lied van de week aan de beurt: Der Jäger, van Schubert. Enkele malen achter elkaar moest ik een zin in die fles zingen (niet op tekst, want dat gaat niet, maar nog steeds op ‘oe’), en dadelijk daarna gewoon, zonder fles. Meteen veel helderder en luider, mooie mix van borst- en kopstem! Het is ook te begrijpen: als je je aanwent iets tegen een weerstand te doen, gaat het zonder die weerstand uiteindelijk spelenderwijs. Vervolgens moest ik het hele lied in de fles zingen, en daarna zonder fles. Overtuigend resultaat, zo goed had ik het nog nooit gedaan. Ik kon die laatste regel nu echt schmettern: Die Eber die schieße, du Jägerheld! Er is een gerede kans dat de boze jager inderdaad terugdeinst als hij dit hoort.

Multiculti

De islamisering neemt nu wel heel vreemde vormen aan. Je herkent soms gewoon je eigen land niet meer! Ik was in Düsseldorf in de Klosterstraße, waar het ene Japanse restaurant volgt op het andere. Voor mij een onverwacht paradijs, maar helaas, ik was in gezelschap van iemand die niet van Japans eten houdt, dus daar gingen we niet naar binnen. Iets Europees was er niet in de buurt. Tenslotte vonden wij een compromis in een Chinees restaurant, een ‘echt’ Chinees restaurant, waar de spijzen zelfs in een boek met kleurenfoto’s nauwelijks te herkennen waren. Maar we hebben daar best lekker gegeten.
Daarna nog even ergens iets drinken? Een normaal café was er in wijde omgeving niet te ontdekken. Dus dan maar naar binnen bij de Upper Loft Café and Bar. Dat bleek een verregaand normaal café te zijn, behalve dat het werd bedreven door drie Chinese jongens. Een aangename zaak, met een opvallende eigenschap: de helft van het publiek was Chinees, de andere helft Duits. Ergens achterin stond een Chinese televisiezender aan, met de ondertitels ook in het Chinees. Daaronder zaten dan weer groepjes Duitsers. Het was een sympathiek mengsel, een geval van geslaagde integratie, al was het niet duidelijk wie in wat geïntegreerd was. Er werd gedronken, maar niet gezopen, er werd af en toe gezongen en luid gesproken, maar niet geschreeuwd. Gemiddelde leeftijd 25 jaar? Prettig toeven daar.

Brexit, nogmaals

Soms ben ik helemaal niet zo slecht in het voorspellen van de toekomst. Op 12 december 2018 schreef ik:

““Nu ik toch wat sombere gedachten heb kan de Brexit er ook nog wel bij. Het ergste wat er nu kan gebeuren is Boris als premier en een no deal Brexit. Een verpauperd, kwaadaardig en onverenigd koninkrijk, dat door boze machten als uitvalsbasis tegen Europa gebruikt gaat worden. En Boris staat in de startblokken: hij is er zelfs voor naar de kapper geweest. Herverkiezingen? Aan die Corbyn heb je ook niets, helemaal niets.””
.
Een doorwrocht stuk hierover van Polly Toynbee kunt U hier lezen in The Guardian.

Plastexit

Bakkerij Schaefer biedt het brood niet langer aan in die fijne, stevige plastic zakken, maar in papier. Verstandig, in het licht van de plastic ramp die de mensheid zich heeft aangedaan.
Die zakken waren vooral zo fijn omdat ze, nadat het brood was opgegeten, heel goed konden dienen als vuilniszak. Nu zag ik mij genoodzaakt een rol met plastic pedaalemmerzakken te kopen. Deze zijn niet geschikt voor levensmiddelen en hebben slechts één, weinig vervuld leven, in tegenstelling tot die van Schaefer. Is het werkelijk beter zo? Waar ik vroeger kon volstaan met één plastic zak zit ik nu met een plastic zak en een papieren zak. Ik ben er nog niet uit.

Helemaal fout

‘Is alles naar wens,’ kwam de kelnerin wel twee keer vragen. Ja hoor, het eten was goed, en als dat niet zo was geweest was ik wel weggelopen. Het enige wat ik gewenst had was ander Nederlands. Toen ik haar mijn keuze uit de menukaart had meegedeeld zei ze: ‘Helemaal goed!’ Werd ik gefeliciteerd, had ik een quiz gewonnen? ‘Gaan we doen,’ sprak zij vervolgens, en daarop kreeg ik twintig minuten de tijd om deze aanslag op mijn appetijt te boven te komen. Ik heb er maar niets van gezegd; het is tenslotte haar moedertaal.

Terug in Bad Waldsee

In 2016 was ik voor het laatst bij de studieweek voor oude muziek in Bad Waldsee, en nu was ik er weer. We zijn allemaal duidelijk ouder geworden; alleen de muziek is nog als nieuw.

Zang overwegend uit de zestiende en zeventiende eeuw, maar ook blaas- en enkele snaarinstrumenten. Met een zeker gemak verving men indertijd stemmen door instrumenten of omgekeerd en roeide met de riemen die men had. In Waldsee waren er fluiten, dulcianen, pommers, ranketten, kromhoorns, gemshoorns en nog andere dingen, en dat vaak in sopraan-, alt-, tenor- én basuitvoering. Er waren ook harpen en gamba’s.

Foto Andreas Praefcke Wikimedia Commons

Voor mijn archief—U kunt natuurlijk meeluisteren als U zin hebt. In de Frauenbergkapelle hebben we het volgende uitgevoerd :

Duarte Lôbo (1565–1646), ditmaal de eerste twee delen uit zijn Missa pro defunctis van 1626 a 8 voci, tot 6:00.
Joh. Eccard (1553–1611), Christus lag in Todesbanden.
Heinrich Isaac (1450–1517), Salve sancta parens, a 6 voci.
Ex illustri nata prosapia, Motette 48 no. 123 uit Codex las Huelgas, ± 1325, door de mannen alleen (tot 0:50).
Heinrich Schütz (1585–1672), Deutsches Magnificat,  SWV 494.
Monteverdi, Ave maris stella, Hymnus a 8 (1:11–1:21).

De volgende werken hebben we wel gezongen en gespeeld, maar niet publiekelijk uitgevoerd:
Andrea Gabrieli (1520–1586), XLII Gloria a 16.
Andrea Rota (1553–97), Magnificat, a 12 (geen opname).
Duarte Lôbo (1565–1646), Audivi vocem de caelo mihi dicentem, of misschien nog liever deze.
Johann Schop (?–1667), Steh auf, meine Freundin, a 8 (geen opname).

De links zijn overwegend naar professionele uitvoeringen in Youtube. Zo mooi zongen wij dus niet.

Er was ook weer een optreden van de twaalf gemshoorns. Ditmaal heb ik ook eens gelet op de gemshoornhoezen, een cultuurgoed dat volgens mij niet onverwant is met het mutsje, dat ik hier signaleerde.

Oriënt Express?

Da kommt die Bahn. Edirne (Adrianopel), 19e eeuw.

Wat wil God?

God is verdwenen uit Jorwerd, dat is bekend, maar uit Staphorst nog niet. Daar heeft Hij onlangs zijn wil gedaan aan wethouder de Jong, die na dertig jaar lidmaatschap van de SGP nu lid is geworden van het FvD, namens hetwelk hij nu zelfs kandidaat-gedeputeerde in Overijssel wordt. God gunt de Jong de carrièresprong. „Goddelijke besturing van boven bracht mij bij deze partij,” heeft de Jong volgens meer dan een bron verklaard—ik hoop dat het citaat klopt, kan het niet controleren. Zulke besturing komt altijd van boven, nooit van beneden uit de onderbuik.
.
God had zich al vaker met Nederland bemoeid. De oorlogszuchtige veroveraar van de Oost, J.P. Coen, schreef al in 1618: ‘Dispereert niet, ontsiet uwe vijanden niet, daer en is ter werelt niet dat ons can hinderen noch deeren, wandt Godt met ons is, en trect de voorgaende misslaegen in geen consequentie, want daer can in Indien wat groots verricht worden.’
.
De slavernij vond God ook een goed idee, althans volgens Ds. Godefridus Udemans in 1638: ‘Aengaende de Heydenen of Turcken, die mogen van de Christenen tot slaven gebruyckt worden, mits datse in eene rechtvaerdige Oorloge gevangen of van hare Ouders, of andere deughdelijcke Meesters, voor eenen rechten prijs gekocht zijn, ghelijck verhaelt wordt dat ordinaris geschiedt in Angola. Want dit accordeert met de Goddelijke Wet, Levit. 25, vers. 44.45.46.’
.
Van 1831 dateert het protestantse devies ‘God, Nederland en Oranje’ (Isaac da Costa), dat het nog tot ver in de twintigste eeuw heeft uitgehouden.
.
En dat zijn slechts enkele voorbeelden. Je zou een boek vol kunnen schrijven over de wondere werken Gods in en met de Lage Landen; waarschijnlijk bestaat dat al lang.
.
Dikwijls bevestigt God de status quo, ook wanneer die voor Nederland ongunstig uitpakt. Dan is het namelijk een beproeving of straf. “Zie toch niet op dien Duitscher. Hij is slechts een roede in Gods hand,” zei de oprichter van de SGP Ds. Kersken in 1940, met een fatalisme dat doorgaans alleen moslims verweten wordt.
.
In Jorwerd woon je waaratje zo gek nog niet.