Klimaatverandering

Nu gelooft de hele wereld het ook officieel: de verandering van het klimaat is onze schuld, de schuld van de mensen. Misschien is dat inderdaad zo, of tenminste voor een deel; wie zal het zeggen?
Ik wantrouw die opvatting. Want de mens is altijd graag ergens de oorzaak van en is dol op schuld. Dat maakt hem namelijk belangrijk. In geval van schuld en zonde kan hij bovendien meteen aan de slag: bidden, werken of boete doen. Wie weet valt hem dan de goddelijke genade ten deel, en daar voelt hij zich lekker bij.
De mens zou zich zijn schuld aan de opwarming van de aarde dus best zelf aangepraat kunnen hebben, zoals vroeger de primitieve stammen, als de vulkaan rommelde, dachten dat zij te kort waren geschoten in voorouderverering.
Het is denkbaar dat we in 2050 aan de Zweedse palmenstranden hard lachen om de primitieve opvatting dat de mens de schuld is van de opwarming van de aarde.
Maar schuld of niet: laat de mens in godsnaam gelóven dat hij er schuld aan heeft! Want anders zal hij nooit ophouden met die smeerboel van olie en vieze stinkfabrieken. Zonder de dwang van een angstig geloof gaat hij niet opruimen.