Sinds een maand of drie moet ik telkens als ik naar buiten ga een kniestuk, een soort versterkte bandage omdoen. Van mijn knie is namelijk niet veel meer over. Maar er is nog geen dag, nee niet één dag voorbijgegaan waarop ik dat niet vergeten ben! Eerst dat ding, dan de broek, dat is natuurlijk de volgorde. Maar telkens en telkens moet ik de broek weer uittrekken als ik die bandage aan de deurklink zie hangen, waar ik hem voor alle zekerheid maar bewaar. Het is een duidelijk geval: dit is iets wat het geheugen weigert te onthouden, omdat het zoiets onprettigs is.
Overigens krijg ik over een paar weken een nieuwe knie; dan zal het hopelijk beter gaan en hoef ik dat malle ding niet meer te onthouden.
Emigrant 