Complot

Verkiezingspropaganda

Mayakalender

Golf

Het ‘debat’ dreigt af te dwalen van mondkapjes richting golf. Hebben of krijgen we nu een tweede golf? Of pas in de herfst? Maar de ene golf is de andere niet. En wanneer is een golf een golf? Wat is een golf precies? Enzovoort.
.
Een Duitse viroloog heeft een mooi woord van stal gehaald, dat ieder debat over dit onderwerp aangenaam zal verkorten. Volgens hem is er sprake van een Dauerwelle. Die blijft maanden lang zitten, tot we ingeënt zijn. Jammer dat het woord in het Nederlands niet lekker valt. Maar omdat Nederlanders nooit bang zijn voor wat Engels kan ook de woordgroep permanent wave worden gebruikt.

Titels spreken boekdelen

Gezicht laten zien

Laughing at sea

Nu de Britse eilanden geleidelijk van ons wegdrijven is het misschien aardig, dingen van daar in het geheugen terug te halen. Oxford en Cambridge, Sir Neville Marriner en Sir John Elliot Gardiner, de Tate Gallery, de geweldige theatertraditie, de kathedralen, de kastelen, de tuinen, de brug over de Firth of Forth, al die prachtige en belangrijke dingen, die weet u zelf wel. Vandaag iets schrijnenders, iets wat misschien ook eerder in vergetelheid zou raken: de saucy seaside postcard.
.
Britse badplaatsen hadden een heel eigen sfeer en daartoe droegen de ansichtkaarten die daar verkocht werden zeker bij. Nederland kende ook zijn dikke dameskaarten, maar Engeland is daarvan zonder twijfel de bakermat. Ik zie twee soorten kaarten. Ten eerste die meestal middelbare dikke dames, en soms ook een dikke man of een sullige echtgenoot.

De tweede soort behandelde eerder de busty beach belles en had een duidelijk seksueel innuendo, zo van o la la, pikant! Dat begon al bij de oudste kaart die ik in dit genre vond: een vrouw wordt benaderd door een kreeft, maar denkt dat Mr. Fothergill, die op onverklaarbare wijze naast haar op de handdoek ligt, haar beetpakt. Voelt u hem? Lachen! Tot de zestiger jaren werkte dit soort humor blijkbaar. Als de mensen hun kleren uittrokken om in zwemkostuum te gaan zwemmen of zonnen dachten ze misschien al gauw aan nou ja, u weet wel. Nu is dat spul alleen nog onvergeeflijk oubollig. Beide soorten kaarten zijn van een stuitende smakeloosheid en daarom fascinerend. Er was natuurlijk ook een overlap met de dikke-dameskaarten.

Engelsen waren als ik mij goed herinner, meestal een stuk minder dik dan de doorsnee Duitser, eerder zo slank als Nederlanders. Misschien dat daarom dikte zo fascinerend was. In de afdeling jeugdboeken had je Billy Turf (Engels: Billy Bunter) en zijn zuster Bessie, uitgesproken dikke en ongenietbare kinderen; bloeitijd 1890–1940. En op televisie was er de Benny Hill show: die had ook van die melige pikanterieën van ver voor de seksuele revolutie, die dezelfde sfeer ademen als die ansichtkaarten.

Broedzorg

Doordenkertje

Een miserabele gedachtengang, maar wel treffend geformuleerd!

Schoolgegaan bij meester Trump