Slechte Russen

In Rusland is een oppositieleider vergiftigd. In Wit-Rusland wordt de oppositie op andere wijze gekoejeneerd. De hele westerse wereld, Europa voorop, is diep verontwaardigd en beraadt zich over strafmaatregelen of inmenging.
Met welk recht eigenlijk? Het recht van de sterkste? Maar het ‘Westen’ is lang niet meer zo sterk, het verbrokkelt, en iets anders dan gesis en gefluit zal het niet kunnen voortbrengen. Economische sancties zijn mogelijk, maar weinig zinvol.

Op grond van morele superioriteit? Nu wij onszelf de laatste jaren wat beter hebben leren kennen gelooft daar toch ook niemand meer in. De Westerse Waarden, my foot! Vandaag hoef ik alleen maar Moria te zeggen.

En waarom juist Rusland en Wit-Rusland? In China, India, Turkmenistan, Egypte en talloze andere landen gebeurt dit soort dingen dagelijks en op veel grotere schaal zonder dat het onze toorn wekt. Is het omdat Russen ook blanken zijn, omdat het eigenlijk ‘onze mensen’ zijn die niet willen sporen? Maar de VS en Groot-Brittannië sporen de laatste tijd ook niet. En Europa is hard op weg, hen na te volgen.

Nee, begrijpen doe ik het niet.

Trump tot in eeuwigheid

Net zo onverwacht snel als het ijs aan de polen wegsmelt, smelt ook het democratische systeem weg. Een belangrijke factor daarbij is natuurlijk de tweede ambtstermijn van Trump. Er wordt vaak op gewezen dat Biden ruimschoots aan kop ligt in populariteit en te verwachten stemmen. Maar de vereeuwiging van Trump heeft slechts ten dele iets met aantallen stemmen te maken.

– Het kiesstelsel in de VS is uiterst grillig en onbegrijpelijk. Al wat ouder is het fenomeen gerrymandering, het zodanig toesnijden van een kiesdistrict, dat een meerderheid van de kiezers daarin voor een bepaalde partij stemt.

– Trumps aanhang is groot en bestaat niet alleen uit deplorables, maar ook uit gevestigde burgers die bang zijn dat er morgen zwarten in hun voortuin staan; lees dit.

– Net als de vorige keer zal er inmenging zijn van buitenaf, maar de veiligheidsdienst mag, wil of kan daar tegen niets ondernemen. It will no longer be briefing in-person on election security issues. Toegegeven, ik begrijp weinig van Amerika en ik kan deze tekst slecht duiden, maar als goed nieuws klinkt het niet. 

– Daar komt bij dat het veel burgers (zwarten, latino’s, gevangenen e.a.) domweg onmogelijk wordt gemaakt te stemmen.

– Het stemmen per post wordt gesaboteerd. Door bij voorbeeld sorteermachines weg te halen heeft men de postbezorging flink verlangzaamd.

– Bij behoefte kan er hier of daar ook een ‘hertelling’ van de stemmen worden geregeld.

Kortom, Trump blijft nog minstens één ambstermijn zitten; na hem neemt zijn dochter Ivanka het over. Einde democratie. Maar die mondkapjes zijn een plaag, vindt u ook niet?

Verkiezingspropaganda

Kandidoot?

Markus Söder, de Koning van Beieren, deed van zich spreken door een forse regeerstijl op coronagebied, die bij de mensen goed aankwam, en die andere deelstaten tot voorbeeld moest strekken. ‘Eindelijk eens iemand die wat doet,’ u kent dat wel. Testen, testen, testen, iedereen aan de grens, twee maal und überhaupt. Nu blijkt dat van 44.000 doorgevoerde corona-tests de uitslag er nog niet is en dat er zelfs 900 positief geteste mensen dagen lang geen bericht hadden ontvangen, omdat de uitvoerende instellingen het niet aankonden. Die besmettelingen konden dus dagen lang doorgaan met hun omgeving ook te besmetten. Een blunder, die de stralenkrans rond Söders hoofd zal doen verbleken. Want wie gaat Angela Merkel opvolgen? Eén van de kandidaten is Söder. Vrijwel iedere gedraging van hem is op te vatten als een sollicitatie naar Berlijn, en met die tests is het dus grondig misgegaan.
Tevoren had hij zich al tamelijk belachelijk gemaakt, hoewel misschien niet in ieders ogen, door mevrouw Merkel als een bevriend staatshoofd te ontvangen in de grote zaal van slot Herrenchiemsee.
Dit is geen goed nieuws, want de kansen van de ongenietbare Merz worden nu dus groter.

Debat

In mijn woonplaats in Midden-Duitsland is de Nederlandse televisie gelukkig niet te ontvangen. Dat scheelt een hoop geouwehoer. Naar ik uit de pers en de asociale media begrijp, zijn er vaak praatavonden te beluisteren. Men laat bij voorbeeld deskundigen over een bepaald onderwerp discussiëren met mensen die van het onderwerp totaal geen benul hebben. Het echoot dan een hele tijd na in de andere media en dat heet ‘het debat’. Een beetje zoals in de Oudheid: gevechten tussen verschillende diersoorten in een arena.
.
Er was twintig jaar lang een debat over de islam. Hoewel ik door mijn vroegere werk nogal wat met de islam te maken had, heb ik nooit begrepen waar dat over ging. Dit debat werd door uitsluitend onwetenden gevoerd. Niemand stak iets op of veranderde van mening, niemand wist wie dan ook te overtuigen. Geen grotere kennis, geen beter inzicht, alleen gepraat. Maar wel schadelijk voor moslims, want die werden hoe dan ook als negatief afgeschilderd, en bovendien: alleen al het onderwerp van een debat zijn, waaraan je zelf niet mag meedoen is vernederend.
.
Toen kwam het Zwarte-Pietdebat, dat ook alweer jaren gaande is. Dat had tenminste een duidelijk onderwerp. Piet ja of Piet nee, moet hij zwart zijn of juist niet? Dit debat had, hoewel breedsprakig en stomvervelend, wel een zeker resultaat: de zwartheid van Piet is nu duidelijk op zijn retour. Maar de debattanten waren nog niet klaar: het Zwarte-Pietdebat mondde uit in een debat over racisme in het algemeen, dat nog volop aan de gang is. Waar moet dat dan over gaan? Zijn er werkelijk mensen die willen debatteren over de vraag die ik ergens aldus geformuleerd zag: ‘Moeten zwarte mensen als gelijke mensen behandeld worden, ja of nee?’ Ik zou eerder denken dat er geen debat, maar werkoverleg nodig is over hoe Art. 1 van de Grondwet het best in de praktijk kan worden gebracht en racisme dus zo effectief mogelijk bestreden kan worden.
.
Verdere onderwerpen van debat waren of zijn: vluchtelingen, massa-immigratie, klimaatverandering en antisemitisme—dat vaak als iets anders dan racisme wordt beschouwd.
.
En dan is er nu het mondkapjesdebat. Was er alle tijd om over de islam of Zwarte Piet te ‘debatteren’, die tijd ontbreekt wanneer het gaat om corona-bestrijding. Haast is nu geboden. Het gevaar bestaat namelijk dat men zich letterlijk doodleutert, gadegeslagen door miljoenen wereldburgers, die hun spotlach of grijns barmhartig achter hun mondkapje verbergen.

Rot in de politie

De nieuwsdienst kwam vanmorgen met een dubbele verrassing. Daar klonk het nieuwe Duitse woord racial profiling en, interessanter, er werd melding gemaakt van het besluit van een aantal premiers van Duitse deelstaten om te onderzoeken of racial profiling voorkomt bij de Duitse politie. Met andere woorden: of de politie donker gekleurde mensen anders behandelt dan blanke, of hen zelfs speciaal op de korrel neemt. Seehofer, de MinBiZa van geheel Duitsland, had dit onlangs nog verijdeld, onder het motto: racisme is bij ons verboden, dus zo’n onderzoek is niet nodig. Maar de deelstaten willen daar blijkbaar geen genoegen mee nemen. Onder de indruk van gebeurtenissen in de Verenigde Staten, maar zeker ook door de schrik van de ontdekking van regelrechte Nazi-terroristen binnen de politiemacht, vindt men het belangrijk dat zo’n onderzoek er komt, en wel meteen.
.
Mensen die zelf een donkere huidskleur hebben vinden zo’n onderzoek misschien overbodig: zij weten immers al hun hele leven dat de politie met hen heel anders omgaat dan met de blanke medemens. Maar goed, de overheden zijn nu wakker geworden en willen er wat aan doen; beter laat dan nooit.
.
Lang tijd heeft Duitsland het bestaan van Neo-Nazi’s ontkend of vergoelijkt: het waren er niet veel, ze deden niet veel kwaad en de echte boosdoeners waren eerder islamitische extremisten. Met de opkomst van de partij Alternative für Deutschland (± 10% van de kiezers) bleek het verschijnsel toch niet zo marginaal. Steeds vaker worden er criminele connecties van deze partij ontdekt en groeperingen verboden. Er is ook steeds meer rechts-extreem terrorisme, waaraan men niet langer voorbij kan gaan: moorden, een aanslag op een synagoge, de moord op een CDU-politicus enzovoort. Dit kwaad blijkt nu ook bij de politie voor te komen: een reeks doodsbedreigingen werd vanaf een politiecomputer verzonden, o.a. aan een advocate, een politica en een cabaretière, allen vrouwen, met de ondertekening NSU 2.0 (NSU = Nationalsozialistische Untergrund, een terreurorganisatie die al heel wat moorden op haar kerfstok heeft). Ook dit wordt onderzocht, het valt blijkbaar niet mee de daders te vinden, maar zodra ze gevonden worden krijgen ze straf en vliegen ze eruit. Duitsland heeft echt geen zin in weer Nazi’s.
.
Ik meen hier toch een groot contrast te zien met Nederland. Daar is men na vijftien jaar islam-debat, wat dat ook mocht zijn, nu kennelijk begonnen aan een racisme-debat, wat dat ook mag zijn. Gaat dat ook weer vijftien jaar duren? Het komt mij voor, dat het grootste deel van de overheid daar nog in de ontkenningsfase verkeert. En vooral de media zijn er veel giftiger. En die 10% van hier zijn in Nederland wel 20%.

Oorlof, mijn arme schapen

Hier is weer eens zo’n kaartje dat laat zien hoe tevreden Nederlanders zijn. Als de informatie klopt is 75-100 % van de bevolking tevreden met de corona-aanpak van de Nederlandse overheid. Maar Nederland is toch dat land waar al ik weet niet hoe lang gekankerd wordt op dat beleid? En wat belangrijker is: het land waar onnodig veel corona-doden zijn gevallen en dat heel hoog staat in de top tien van de beroerde corona-landen? Ik begrijp die tevredenheid niet, ook over vele andere beleidspunten niet. Dezelfde tevredenheid gaat ervoor zorgen dat Rutte weer premier wordt, tot in lengte van dagen. Hij is pas drieënvijftig, heb ik gehoord.

Geen grap

‘Weest voorzichtig met overheden, want zij want zij zoeken alleen toenadering tot een mens voor hun eigen behoeften. Zij lijken vrienden wanneer het in hun belang is, maar staan een mens niet bij in het uur van zijn nood.’ (Pirke Avot, 2)

Een halve eeuw lang stonden de overheden de burger wel degelijk bij in nood, maar dat schijnt nu weer over te zijn. Terug naar af, althans in USA, UK en Nederland.

Het Westen: een terugblik

Het Westen, wat was dat ook alweer? Het domineerde de wereld sinds eeuwen, maar vooral in de tweede helft van de twintigste eeuw, en nu hoor je er niet meer over. De Oriënt, die ouder was, was een buitengewoon vaag concept, dat nauwelijks buiten de geesten van westerlingen bestond. Het was een schilderachtig, maar achterlijk gebied, waartoe in de keizertijd zelfs ons land gerekend werd! Wie herinnert zich niet de foto van het bordje in het Huangpu park in Shanghai: ‘No dogs or Chinese allowed’? Het Westen was makkelijker te definiëren: het bestond uit een heleboel kleine staatjes in West-Europa, plus ‘Groot’-Brittanië en de vroegere Britse koloniën, voor zover die overwegend door blanken werden bewoond, dus Canada, de Verenigde Staten, Australië, Nieuw- Zeeland en her en der nog wat eilandjes, barstensvol met bankfilialen en postbussen.
.
Het Westen was dus een los verband van staten, hoewel dat onderlinge oorlogen nooit had uitgesloten. Met de beoogde eenwording van Europa is het nooit veel geworden. De bevolking was blank, Kaukasisch zoals het ook wel heette. Technologisch liep het voorop. Terwijl wij hier nog feesten vierden met vuurwerk schoten ze daarginds met buskruit al hele steden in puin. Ze hadden de beste schepen en de beste wapens, wat hen oppermachtig maakte. Grote delen van de wereld werden door hen economisch uitgebaat en uitgekleed tot op het bot, wat vaak, vooral in de vroege tijd, gepaard ging met territoriale verovering. Portugezen en Spanjaarden waren ermee begonnen, maar Engelsen, Fransen, Nederlanders en Belgen deden het genadelozer. Allen hadden ze een diepe minachting voor de arme sloebers in hun koloniën, die zij zelf de armoe in hadden geschopt, in de oost en de west, in het zuiden, de derde wereld of hoe ze het verder maar noemden. De Verenigde Staten van Amerika had vrijwel geen koloniën, maar wist de methoden van exploitatie nog te perfectioneren zonder er de eigen onderdanen heen te sturen—wat de rest van het Westen dan weer overnam.
.
Het Westen, daar wilde vroeger iedereen wel bijhoren. Maar dat mocht niet, het was alleen voor landen met een overwegend blanke bevolking. Wat was er zo aantrekkelijk aan? Het Westen was lange tijd het modernste deel van de wereld; geen wonder ook, met al dat geroofde geld en goed uit het niet-Westen. Het geld vloeide vrij, meestal zonder inmenging van de staat. Ook de markt was vrij, wat individuen in staat stelde grote rijkdommen te vergaren, en voorzag in de goede tijd vrijwel alle burgers met een ongekende weelde aan voedingsmiddelen en goederen, waarbij de staat bleef zorgen voor defensie, politie en gevangeniswezen, wegen, spoorwegen en waterleiding, zorg voor zieken en bejaarden, onderwijs en cultuur. Dat leek dus een goed idee, tot de staten hun greep op deze zaken begonnen te verliezen, zodat bij voorbeeld spoor en waterleiding toch in particuliere handen geraakten, of zelfs gevangenissen, legers, ziekenhuizen, scholen en universiteiten als privé-ondernemingen werden gerund. De eis van de markt, dat alles winstgevend moest zijn, zorgde voor de afbraak van deze elementaire voorzieningen, zoals uiterlijk tijdens de Corona-crisis pijnlijk duidelijk werd. De markt bleek toen bij voorbeeld niet in staat om voldoende medische hulpmiddelen te fabriceren toen die nodig waren. Eertijds bekende industrielanden slaagden er niet in van de fabricage van SUV’s snel om te schakelen op die van mondkapjes, test kits of ventilatoren. Waar jonge ondernemers probeerden zulke zaken te fabriceren stieten zij op een muur van bureaucratische en juridische vijandigheid: ze hadden patenten geschonden! Landen die nog tijdens de tweede grote oorlog in de twintigste eeuw in een zucht miljoenen wapens fabriceerden en veldlazaretten bij dozijnen uit de grond stampten, slaagden er nu niet in wat medische voorzieningen te creëren, zodat ze bij ons moesten aankloppen. De bouw van een ziekenhuis duurde in die landen soms wel een jaar! Daardoorheen speelde nog het ‘probleem’ van de buitenlandse werkkrachten, wier immigratie en deelname aan het arbeidsproces systematisch werd bemoeilijkt, zelfs als het artsen of verpleegkrachten betrof.
Door de langzame en onverstandige aanpak van Corona en de daaruit voortvloeiende lange stillegging van grote delen van de productie werden de westerse economieën ondermijnd, zodat het zwaartepunt van de wereld definitief naar Oost-Azië verschoof.
.
Ook de democratie had aanvankelijk een goed idee geleken. Niet de adel of een klasse van heersers zou het voor het zeggen hebben, maar het volk zelf. Maar de meeste stemmen golden, en omdat het grootste deel van de mensheid nogal dom is werden er op den duur alleen verkeerde leiders gekozen—iets wat in de negentiende eeuw al was voorzien en wat al eens gebleken was na een noodlottige Duitse verkiezingsuitslag in de jaren dertig—waaruit men echter geen les had getrokken.
.
De persvrijheid was eveneens zo’n historische fout. Die vrijheid bestond misschien in provinciale media, maar de grote dagbladen en televisiezenders geraakten in handen van boosaardige miljardairs die er aardigheid in hadden, samenlevingen te ontwrichten. Bovendien werd er flink gestookt en gehetst vanuit vijandige landen, die zich eenvoudig toegang wisten te verschaffen tot de digitale media.
.
De Corona-crisis luidde het einde van het Westen in, maar het verkeerde al enige tijd in staat van ontbinding. De uiterste consequentie van het democratische systeem werd zichtbaar toen inderdaad de domste en immoreelste leiders gekozen werden, met behulp van kwade krachten uit een buitenland, dat invloed nam op het verkiezingsgebeuren zelf. In de Verenigde Staten werd het ergst denkbare onbenul tot president gekozen, die de positie van het land als wereldmacht al spoedig ondermijnde en een breuk in het Westen veroorzaakte. Groot-Brittannië volgde met de wat minder domme, maar eveneens volledig immorele premier, die het land losweekte van Europa. Op het Europese vasteland waren er staatjes die de corona-crisis benutten om het ‘juk’ van de would-be hoofdstad Brussel en van de democratie af te schudden: Hongarije, Polen en kort daarna dat landje bij de zee, hoe heet het ook alweer, dat moet ik naslaan.
In 2020 kreeg de Amerikaanse president de Corona, maar die kwam hij te boven, wat zijn volk in een religieuze jubelstemming bracht. Als dit niet een teken van God was! Hij voelde zich naar eigen zeggen sterker dan enige Amerikaanse president ooit, werd in de chaos waarin Corona de verkiezingen had doen verzinken min of meer herkozen en stelde het erfelijk presidentschap in. Zoiets als wanneer wij het keizerschap weer zouden invoeren; stel u eens voor! De regering probeerde zo goed mogelijk om hem heen te regeren.
.
In de late twintiger jaren was het wel bekeken met het Westen en de gebieden raakten spoedig op het tweede, zo niet derde plan. Het begrip Westen verdween niet geheel, maar werd geleidelijk aan verbannen naar de geschiedenisboeken.
Dat betekende niet dat die zogenaamde ‘westerse waarden’ ook meteen verdwenen waren. Toen wij een Corona-vaccin uittestten op heropgevoede Oeigoeren waren de protesten daarginds niet van de lucht, uit de macht der gewoonte. Maar die Oeigoeren waren natuurlijk vrijwilligers, dat spreekt toch vanzelf! Tegelijkertijd werden er dertig miljoen vaccins bij ons besteld. Meer niet, want daarvoor ontbrak het geld, maar bij die bestellingen hoorde je nooit iets over mensenrechten.
.
Het ware wezen van de westerse beschaving werd eveneens zichtbaar tijdens de Corona-crisis, toen bleek dat alle westerse volkeren hun achterste na de stoelgang reinigden met … papier. We kunnen daar nu hartelijk om lachen, maar het was evengoed een schrikbarend gebrek aan hygiëne! Tijdens de crisis werd dat papier door westerlingen massaal gehamsterd—zij leken aan te voelen dat ze zonder papier hun ‘identiteit’ zouden verliezen—en inderdaad, zo is het gegaan. Vrijwel niemand definieert zich meer als westerling.

Niet geschoten, altijd mis

In de droom was ik op bezoek bij mensen, die de buren van Baudet bleken te zijn. Vanuit hun kamer kon je hem op zijn balkon zien zitten, vrolijk koutend met wat jonge gelovigen. Ik had hem zó kunnen neerschieten, maar ik deed het niet, want dat zou laf en onethisch zijn. Bovendien had ik geen pistool bij me.