Je zit alleen in een café, aan een tafeltje met vier plaatsen. Er komt iemand die vraagt of er nog een plaats vrij is, of hij aan het tafeltje mag komen zitten. Dan zeg je: Bitte!, “Gaat uw gang”.
Je knikt die persoon, als hij eenmaal zit, nog eens vriendelijk toe, wenst hem smakelijk eten of proost en wisselt misschien nog enkele zinnen, al naar gelang. Deze situatie is naar mijn indruk in Duitsland normaler dan in Nederland, maar dat weet ik allang niet meer zeker.
Je zit alleen in een café, aan een tafeltje met vier plaatsen. Er verschijnt een gezin: vader, moeder, een kind en een grote hond. Ze vragen of er nog plaats is, of ze aan het tafeltje mogen komen zitten. Dan kun je zeggen: Ich bitte darum!, letterlijk: “Ik verzoek dat. Ik ben degene, die daarom vraagt. Niet u, maar ík zou graag zien dat u hier plaatsneemt.” In werkelijkheid betekent het zinnetje: “Liever niet, maar als het dan beslist moet … ”
Ober, kan ik afrekenen?
Emigrant 
Ik wist niet dat ‘ich bitte darum’ zo’n feitelijke betekenis had.
Weer wat geleerd.
Niet altijd, denk ik, maar in een context als deze wel. Eenvoudig “nee!” zeggen zou te bot zijn.