Vanmiddag de laatste zangles gehad van Daniel. Hij vindt dat ik in Kassel een nieuwe leraar moet zoeken; ik geloof niet dat er een leraar bestaat die zo goed is als hij. Nooit een les bij hem gehad waarin ik niet vol verbazing iets nieuws geleerd heb, nooit tegen een probleem aan gelopen waar hij geen oplossing voor had.
Natuurlijk ben ik dankbaar voor het vele dat ik geleerd heb. De doelstelling van de laatste weken heb ik echter niet gehaald, en dat geeft een lichte katterigheid. Dat was namelijk nog voor mijn vertrek mijn hoogtevrees kwijt te raken en niet te imploderen en in mij weg te kruipen als er ge-schmettert moet worden. Ofwel, zoals Daniel het uitdrukte: een ansichtkaart te schrijven aan jezelf. Ik geef het echter nog niet op; ik kan die oefeningen ook thuis zonder Daniel doen, en op een dag kan ik hem misschien verrassen. We houden in ieder geval contact, want ik blijf in het kamerkoor.
Hij heeft er nog fijntjes op gewezen dat ik inmiddels in oefeningen tot de hoge d kom met de kopstem, en tot de bes met een gemengde borst-kopstem. Dat zou ruim voldoende moeten zijn om in hogere passages ook te schmettern. De rest zit in de psyche, zegt hij.
De situatie doet me een beetje denken aan de fysiotherapie na mijn knieoperatie. Wekenlang hebben zowel de fysiotherapeute als ik zelf ons ingespannen om mijn been weer recht te krijgen en het wilde maar niet lukken. Tot tenslotte, een paar weken na beëindiging van de behandeling, het been vanzelf recht werd. Misschien gaat het met zingen ook zo.
Al met al geef ik mijn zingen tot nu toe een 7+, en dat is ook het cijfer dat ik me op de meeste andere terreinen geef. Alleen in onderwijs was ik geloof ik écht goed. Wil er nog iemand les, ergens in?
Emigrant 
Ik weet niet waarin, maar ik zou best les van je (gehad) willen hebben . Ik lees nu via dbnl je stukken in Tirade, Maatstaf en andere tijdschriften, en net als je teksten hier met zeer veel plezier!
Nee dat niet, maar ik zou wel graag leren wat schmettern is.
@Irene: Schmettern is “schallen”, volgens het woordenboek, maar ik geloof niet dat zangers dat woord gebruiken. Het gaat om het luidkeels en intens ten gehore brengen van hoge, lange tonen, die veelal een emotionele hoogtepunt in een lied of aria vormen. Smart, verliefdheid, woede, vertwijfeling of wat dan ook. Met de kopstem zijn hoge tonen relatief gemakkelijk te verwezenlijken maar dan blijft het een bescheiden en vlak toontje, dat niet bij de emotie past. De borststem moet erbij komen, en die gaat bij mannen van nature maar tot e of f. De hogere tonen moeten er moeizaam bij getraind worden. Eigenlijk ben ik daarin al een heel eind gevorderd: in oefeningen kom ik goed in de hoogte, maar in zangstukken klap ik dicht en komt er alleen nog maar gepiep uit; het tegendeel van schmettern dus. Een innerlijke barrière.
@Peter Grey: Tja, die schrijverij van vroeger. Het lijkt zo lang gleden, nee, het is lang geleden. Ooit wilde ik schrijver worden, maar ook daar is het niet van gekomen. Ik kon goed een pen vasthouden, maar had niets te schrijven….. Alleen maar zo kleine dingetjes.