Levensmiddelen goedkoper

Veel levensmiddelen zijn flink duurder geworden. Daarom geef ik er minder geld aan uit, en dat is precies waar de supermarkten zich zorgen over maken. Van de dingen die ik regelmatig koop zijn duurder geworden: brood, muesli, hummus, volkoren crackers, groente en fruit. Op het meeste kan en wil ik niet bezuinigen. Op de crackers wel: ik koop tegenwoordig vaker roggecrackers, die zijn goedkoper. Om de gestegen kosten te compenseren let ik op de aanbiedingen. Vroeger verkeerde ik in de luxe positie dat ik dat niet hoefde. Er zijn veel dingen in de aanbieding, en merkwaardigerwijs ook allerlei luxe artikelen: gerookte zalm, serrano-ham, mangga’s, garnalen, bepaalde kazen. Die zijn dus goedkoper dan voor de inflatie. En de bananen gisteren: ineens € 0,49 in plaats van € 1,99 per kilo. Prima bananen, niks mis mee. Door af te zien van echt dure spullen en te letten op de lekkere dingen die in de aanbieding zijn geef ik dus in totaal wat minder uit aan boodschappen dan vroeger. Eventuele volgende bezuinigingsrondes kan ik zeker ook overleven, tot het op een dag niet meer verder kan. Behalve voor echt arme mensen zou het in dit volvette land voor iedereen sowieso het beste zijn, slechts de helft te eten.

Ook kan er nog voordeel gehaald worden bij de keuze van de supermarkt. Daar bestaat hier te lande een soort hiërarchie in, die blijkt uit zowel de kwaliteit als de prijzen. Tegut staat bovenaan, maar Rewe is ook niet gek, Edeka is alweer minder, nog daaronder ligt Lidl, dan Aldi, dan Penny Markt. How low can you go? Het is misschien juist goed in zo’n beroerd ingerichte discounter vol kartonnen dozen te kopen: dat vermindert de eetlust. Ook daarzonder gebeurt het me vaak genoeg dat ik door de aanblik van een supermarkt geen trek meer heb.

Ooit was er een verzakking van de prijzen. Het was geloof ik in 1998, ik woonde in Frankfort en kocht in mijn woonstraat bij Tengelmann, die ik als verse immigrant uit Nederland eerder als delicatessenzaak dan als supermarkt ervoer. Maar die werd twee jaar later ineens goedkoper, onder andere omdat er allerlei producten uit de ex-DDR verschenen die lager geprijsd waren. Daarvóór had men die beneden zich geacht, gewantrouwd. Het kan echter zijn dat deze prijsval zeer lokaal was, of alleen Tengelmann betrof.

De oliecrisis is ook weer bezworen: De olijfolie is ongewijzigd. Bertolli brengt nu ook olijfolie uit die geschikt is om mee te koken. Zonnebloemolie was er een tijdje helemaal niet; toen werd het € 6,99 de fles, nu is het € 1,99. Was ooit minder dan een Euro. Zonnebloem gebruik ik alleen als ik iets Indisch kook, en ik heb nog voorraad tot september..

De bakker heeft zijn eigen truc om de gestegen tarweprijs te compenseren. Als je een gesneden brood koopt zijn de sneetjes tegenwoordig wat dunner dan voorheen. Maar daar trappen wij niet in, want dat kan alleen maar tot de consumptie van meer beleg leiden. Alternatieven zijn roggebrood en Kartoffelbrot: dat laatste is verrassend lekker.

NASCHRIFT: Dat met die luxe-aanbiedingen zal wel tijdelijk zijn. Misschien hebben de supermarkten teveel ingekocht, omdat het koopgedrag van de klanten onvoorspelbaar is geworden. Of ze zijn door lange-termijncontracten gebonden aan de inkoop van bepaalde hoeveelheden, die ze nu voor de normale prijs niet meer kunnen afzetten.

Event-cultuur

Duitse binnensteden worden geteisterd door leegstand. De online-handel en Corona hebben de middenstand om zeep geholpen. Gerenommeerde, lang gevestigde winkels en restaurants moesten sluiten. Nu ze weer open mogen kunnen ze geen personeel krijgen, merken ze dat een groot deel van de klandizie wegblijft en na lang dapper standhouden met overheidssteun geven ze alsnog op. Er is minder geld onder de mensen, en de prijzen zijn gestegen.

Ook Frankfort is getroffen. Zelfs de peperdure Goethestraße, een straat vol chique juweliers en modezaken, biedt een treurige aanblik. De Russen komen niet meer, de Arabieren gaan liever naar Zuid-Duitsland of Oostenrijk en de Chinezen zitten in lockdown. Wie wil er nog een must kopen bij Cartier, of een Rolex, of nog iets duurders? Het stadsbestuur ziet in dat de oude toestand niet meer terug zal komen en probeert alternatieven te vinden voor de vroeger zo levendige binnenstad. Dat moet weer een plaats van ontmoeting worden, met een Event-Kultur. Street food festivals, rooftop bars, dat soort dingen.

Igitt! Je kunt beter de Amerikanen over de vloer hebben dan de Russen, maar dit klinkt wel erg troosteloos. Ik ben blij dat ik daar niet meer woon.

Shopping spree

Ergerlijk: de postbode moet gisteren voor de deur gestaan hebben met een pakje. Maar hij heeft niet aangebeld; er lag alleen een briefje in de bus dat ik het vandaag op het postkantoor kon afhalen. Daar ging ik vanochtend dus naar toe, maar het postkantoor was gesloten, wegens de jaarlijkse vergadering van de bedrijfsvereniging of zoiets. Grrrr!

Als troost heb ik een nieuwe kookwekker aangeschaft in het warenhuis daartegenover, en een tweede booster-injectie tegen Corona bij de huisarts in dezelfde straat, zonder afspraak en zonder wachttijd, en een brood. Sommige dingen zijn moeizaam, andere makkelijk.

Rijk, en toch arm

Toen mijn oude horloge het had begeven wilde ik in ieder geval een nieuw. Het telefoontje geeft ook de tijd aan, maar dat ga ik niet uit mijn zak halen als ik op de fiets zit, of als ik ergens op bezoek ben en met een schuin oog wil zien of het al tijd is om op te stappen.

Na grondig onderzoek bleek al spoedig dat horloges die mij bevallen geprijsd zijn tussen de € 1200 en € 2000. Dat vond ik een absurd bedrag voor een beetje tijd, dus moest het maar een veel goedkoper horloge worden. Het ding dat ik nu heb heeft € 120 gekost en bevalt inderdaad niet. Het is zwaar en log en lelijk, en dat went nog steeds niet. Wel loopt het correct en dat is het belangrijkste. En het loopt op zonlicht, dus er hoeft niet steeds een batterijtje in.

Maar kan ik dan geen € 1200–2000 betalen? Ik heb toch een spaarpotje? Jawel, maar nee, voor een horloge is dat veel te veel. Dus dan maar leven met een lelijk horloge. De tijd loopt sowieso af.

Het vorige horloge was een buitenkansje geweest, dat besef ik nu. Ruim twintig jaar geleden heb ik het in Leipzig gekocht voor 200 DM; het was afgeprijsd van 400 DM. Het is van titanium, weegt dus weinig en is niet zo grof van model. Misschien dat de Oostduitsers vroeger niet wisten wat ze met titanium moesten beginnen, of ze waren na de Wende nog in de bling-bling-fase. Wel moest er steeds een nieuw batterijtje in en dat is, naar men mij heeft uitgelegd, ook de doodsoorzaak geweest. Als dat inzetten niet door een specialist gebeurt, maar bij voorbeeld aan een servicebalie in een warenhuis, dan is het niet langer waterdicht en komt er vocht in. Aldus is geschied.

Afstand

Twee drogisterijketens zijn hier in de stad vertegenwoordigd: dm en Rossmann. Ik vind Rossmann de sympathiekste, die heeft ook een fractie betere spullen lijkt het. Toch koop ik sinds Corona alleen nog bij dm. De reden is dat de Rossmann-winkels kleiner, knusser zijn, en dat is in Coronatijd een concurrentienadeel.

Wat heerlijk dat de uitbreiding van de tegut-supermarkt in Wehrda nu vrijwel klaar is. Ineens is er heel veel meer ruimte; het lijkt wel Amerika! Sinds Corona koop ik daar wel, maar altijd om 8.30 ’s morgens, als de vakkenvullers de vakken gevuld hebben en de grote stroom klanten nog niet op gang is gekomen. Het bejaardenuurtje. Maar zoals het nu geworden is, met brede gangen waar je tegen niemand aan hoeft te botsen, dat is een zegen. Dan kan ik ook op andere tijdstippen boodschappen gaan doen.

In hetzelfde gebouw komen ook een café, een bakkerij, een apotheek, een stomerij en last, but not least een grote drogisterij. Die ontbrak vreemd genoeg in dat winkelcentrum nog. Het wordt … een dm; ja, te vrezen is, dat Rossmann een beetje op de terugtocht is.

Boodschappenlijst

Op 10 juli krijg ik mijn tweede inenting, als alles goed gaat. Dan dat spul nog een week laten zakken en daarna kan ik er weer op uit. Wat ga ik dan niet allemaal kopen!? Ik maak vast een lijstje:

= Badslippers.
= Een stop voor de gootsteen. De bestaande stop is oud en poreus en laat het water heel langzaam wegvloeien.
= Nieuwe sokken.
= Een winterjack. Maar dat kan wachten tot de herfst.

En naar de kapper natuurlijk.

Zo’n jack kun je niet kopen zonder het eerst aan te passen, en dat geldt eigenlijk ook voor de badslippers. Kleine voorwerpjes zijn te klein om via de post te laten komen.

Verder zou ik het niet weten. Maar ik zal deze lijst openhouden, voor als me nog wat te binnen schiet.

= Ook van die anti-uitglijdmatten voor onder het tapijt

Hijgende bezorgers

De bezorgdienst DHL verontschuldigde zich per mail: mijn pakje zal wegens de kerstdrukte niet vandaag, maar pas volgende week aankomen. Maar ik had pas drie dagen geleden iets besteld! Waarom toch al dat gehits en gejaag? Doe maar kalm aan jongens, als jullie er een week over doen is het ook goed.

Een andere bezorgdienst bracht gisteren een pakje waarvan de levering op 24 december was voorzegd. Was ook niet nodig geweest. Ik bestel nooit iets dat ik morgen al nodig heb.

Zegeltjes

Soms is het leven net als vroeger. Tot dit wijze inzicht kwam ik bij het zegeltjes plakken. De zegeltjes van de kruidenier namelijk, de Treuepunkte. Als je daarmee een kaart hebt volgeplakt krijg je serviesgoed. Ik heb al een setje grote borden, deze week krijg ik een kaartje vol voor de ontbijtborden, later in december komen de soepborden erbij en in januari, als kroon op het plakwerk, de slabak— maar daar moet je dan wel € 2,99 voor bijbetalen. Vraagt u nu niet waar ik tot nu toe altijd van gegeten heb. Der Trend geht zum Zweitservice.
Ik heb ook al wijnglazen, een koekenpan en een haarscherp keukenmes van de zegeltjes. Geen kermiswaar, alles heel goede kwaliteit.

Toch is het niet helemaal als vroeger. Als kind mocht ik ook altijd  de zegeltjes plakken voor moeder, maar daar moest je aan likken, net als aan postzegels. Tegenwoordig zijn ze zelfklevend.

Valencia Late

Ook ik behoor tot de mensen die in principe de dag beginnen met het sap van een of twee uitgeperste sinaasappels. Maar zie aan: die vruchten zijn hier momenteel moeilijk verkrijgbaar. We krijgen ze eigenlijk alleen uit Spanje, en daar is het geen seizoen, dus we moeten het doen met late, overgespaarde vruchten, waar niet veel sap meer in zit. 

Vroeger, dat wil zeggen vorig jaar en daarvoor, was er meer variatie en ergens in de zomer werd er overgegaan op sinaasappels van het zuidelijk halfrond: Zuid-Afrikaanse, die erg op de Spaanse lijken, en Braziliaanse, die wat bleker en tropischer ogen en smaken. Marokkaanse en Italiaanse sinaasappels heb ik al een eeuwigheid niet gezien.

Wat is er aan de hand? De mooie supermarkt hier in Cappel is duidelijk ingesteld op klanten met luxe-wensen. Daar kun je zelfs passievruchten, mango’s en papaja’s uit Peru en Afrika kopen, dus waarom geen behoorlijke sinaasappels? Ik vermoed dat Corona zowel de productie als de handelswegen in de citruslanden heeft verstoord. Dat belooft nog wat als het om meer elementaire voedingsmiddelen gaat.

Op de markt zijn groente en fruit erg duur geworden. Ik schrik er telkens weer van, maar koop het toch, in de gedachte aan al het geld dat ik door Corona niet uitgeef (uitgaan, reisjes, muziekweken enz.).

Vreemd eigenlijk, dat je het hele jaar door gedachteloos sinaasappels uitperst, terwijl het toch niet bij je op zou komen om aardbeien te willen eten in februari, of asperges in oktober.

Waarden

Tot de westerse waarden behoort blijkbaar ook het gebruik van WC-papier. Net als allerlei elementaire levensmiddelen is het momenteel totaal uitverkocht in onze supermarkten. Stel je eens voor, dat je met water …; de gruwel! Laten ze dat maar doen in die achterlijke gebieden overzee.