Vijfde colonne

Een kleine bloemlezing uit de reacties bij het nieuws over de anti-Russische sancties van de G7 op het Duitse T-Online-forum vanochtend:

Domme inmenging van het westen in Russische grondrechten! De jood Arsenij Jazenjuk werd door de USA als Oekraïnse stadhouder aangesteld om Amerika’s invloed te beschermen! Poetin heeft toch het recht zijn landgenoten, welke nu door Arsenij Jazenjuk gediscrimineerd worden te beschermen!!!!

Een reaguurster bracht als het ware een kleine correctie aan:

Het zijn niet zijn landgenoten. Het zijn Russisch sprekende Oekraïeners 🙂
Toch bewonder ik het geduld van deze man.

De Verenigde Staten van EuropAmerika en ik vermoeden, dat er nog meer pro-westerse provocateurs naar Oost-Oekraine gestuurd gaan worden.

Als ik die foto van die gezellig bij elkaar zittende West-maffia alleen al zie …
Vooral het Bondsbroekpak, aangekleed door de Chinese topdesigner Tsu-Eng.

Maar er zijn ook tegengeluiden: 60% voor Putin, 40% tegen schat ik zo. Zoals gezegd, dit is een bijzonder domme tokkie-babbelbox, met af en toe ook verstandige woorden:

De drug heet ‘Rusland’, het drugskartel bestaat uit separatisten en een Russische leiding die irrationeel genoeg is om de gijzelnemers in de Oost-Oekraïne de vrije hand te laten. Poetin en Lavrov hebben blijkbaar besloten de irrationele weg te gaan. De negatieve reacties van de internationale economie kunnen hun niet schelen en vermoedelijk geldt dat ook voor alle economische sancties die de G7 ooit kunnen besluiten. Poetin hoeft niet meer bang te zijn voor armoede, dat risico heeft hij voor zichzelf al uitgebannen. Dat het de Russische bevolking zal raken is hem, zo irrationeel als hij handelt, onverschillig. Het Westen is tot bezonnenheid veroordeeld, want irrationaliteit is met geen argument te bestrijden. Hetzij dan met massaprotesten in Rusland zelf, maar die zijn op korte termijn niet te verwachten. Poetin heeft besloten de wereldeconomie mee te trekken in een recessie, en die recessie zal niet alleen de Poetin-critici, maar ook alle Poetin-fans op dezelfde manier treffen.

Het betaalde pro-Poetin-tuig is weer bezig. Het is niet te harden. Ga dan allemaal naar Rusland, als het daar zo fijn is! Jullie missen de Muur, dat is alles. Ik word er kotsmisselijk van.

Bij dat laatste kan ik mij wel aansluiten.

Reine WC

Soms krijg je door een terloops zinnetje een inkijkje in het verleden. Een zeer oude mevrouw vertelde dat een vriendin en zij aan het winkelen waren — dat moet in de jaren dertig geweest zijn — en allebei ergens naar de WC gingen. Toen de eerste uit het hokje kwam vroeg de toiletjuffrouw: Soll ich wischen oder sind Sie verwandt? (Moet ik de bril schoonmaken, of bent u familie?)

Oud modern (West-Duitsland)

Heimat

Houdt U uw kinderen wakker op de Duitse Autobahn door ze de herkomst van de andere auto’s te laten raden op grond van het kenteken? Dan zal uw kroost binnenkort wakkerder zijn dan ooit. De Duitse Minister van Verkeer Ramsauer wil namelijk niet alleen lang geleden afgeschafte nummerplaten weer in ere herstellen, maar ook de creatie van geheel nieuwe mogelijk maken. Stel U woont in Biddinghhuizen, dan zou U zich met de afkorting BID op uw nummerplaat voortaan kunnen afzetten tegen bij voorbeeld de inwoners van Zeewolde (ZWL); is dat niet uw liefste wens?
“Kentekens zijn voor de meeste automobilisten een zaak van het hart. Zij geven uitdrukking aan verbondenheid met de Heimat, liefde voor de Heimat en identificatie,” aldus de minister.

Dit is weer zo’n moment dat ik helemaal niets van de wereld begrijp. Althans niet van Beieren, waar deze man vandaan komt. Ja, uit Traunwalchen (TRW).

Doodlopende woningen

Nog meer Nazispookjes

De Russische zanger Jewgeny Nikitin heeft zich vlak voor het Wagner-festival te Bayreuth teruggetrokken als hoofdrolzanger in Der Fliegender Holländer. Er was namelijk een foto opgedoken van hem op jongere leeftijd, toen hij een bijna-hakenkruis plus een Germaans runeteken als tatoeages op het lijf droeg. Later had dit hem gespeten en had hij tenminste het hakenkruisachtige ding laten overdekken door andere voorstellingen. Maar na die foto was het ineens ondenkbaar, dat hij in Bayreuth zou zingen. En dat terwijl toch heel Bayreuth één groot overgeschilderd hakenkruis is!

De Duitse roeister Nadja Drygalla is teruggetreden uit het Olympische team toen publiek werd dat haar vriend in de NPD zit. De NPD heeft een hang naar nazistisch gedachtengoed. Het is zeker geen frisse club, maar desondanks een (nog) erkende politieke partij.
Duitsland is een democratie en heeft politieke partijen in het midden, het midden, het midden en het midden; daarenboven één linkse: die Linke, en één rechtse: de NPD. De linkse en de rechtse zijn legaal, kunnen gekozen worden en hier en daar in een parlement zitten of zelfs meeregeren. Nochtans gelden beide partijen in brede kring als sociaal onmogelijk en wordt iedereen geacht, iets in het midden te kiezen. Is dat niet raar? Typisch voor democratie is toch dat onaangename en/of domme mensen ook iets mogen zeggen? Klein detail: niet de roeister zat in de NPD, maar haar vriend!

Zanger noch roeister zijn eruit gegooid; nee, ze hebben zich teruggetrokken na een indringend gesprek met hun respectieve organisatie. Zo gaat dat in een democratie.

Besmette taal

De heer Carsten Sostmeier, een verslaggever van de paardensport, wilde iets zeggen over vroegere nederlagen van de Duitse ruiters bij de Olympische Spelen en hun succes in de laatste tijd. Hij koos bewoordingen die sommige Duitsers in het verkeerde keelgat schoten. Zijn woorden zouden teveel aan die van Hitler na de overval op Polen herinneren. Vergelijkt U zelf:

Hitler, 1939: Seit 5.45 Uhr wird zurückgeschossen! Und von jetzt ab wird Bombe mit Bombe vergolten!

Sostmeier, 2012: Und das haben sich die Deutschen gemerkt, denn seit 2008 wird zurückgeritten. Wir holen uns Gold zurück, gnadenlos.

Beide teksten hebben de elementen ‘seit’ en ‘wird zurück…’ gemeen. Is dat nou alles? Ik vind dat niet veel; bovendien is er 73 jaar tijdverschil tussen beide uitspraken. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat S. wilde zinspelen op de tekst van H., die hij misschien niet eens uit het hoofd kende. Maar hij moest zich er wel voor verontschuldigen. Duitsers hebben zulke sensibele oortjes! Behalve Olympische medailles zouden zij ook hun taal eens moeten terugveroveren.

Weida aan de Weida

Bij langere autoritten las ik altijd een tussenstop in om even iets te bekijken. Ditmaal was de keus gevallen op Weida a/d Weida, in Thüringen. Een stadje vol winkelpanden uit 1912, waar echter allang niets meer verkocht wordt. In zulke stadjes in het oosten die het niet gered hebben is meestal de helft van de gebouwen heel behoorlijk gesaneerd. Overbodige, maar trotse nieuwbouw staat er ook. Men heeft in deze streek een duidelijke voorkeur voor kleurigheid, waarschijnlijk omdat het grauw-in-grauw van het verfhuis DDR de nederlaag geleden heeft (afb. 2).
Overbodig is die nieuwbouw omdat er heel veel leegstand is. Je kunt er een aardig, reeds opgeknapt vrijstaand huis kopen voor 45.000 Euro. Maar wie gaat dat doen?
De fraaie kerk is model gerestaureerd; het kasteel stond nu net in de steigers. De restauratiegelden zullen wel uit Berlijn komen. Al die opknapperij betekent echter niet dat het plaatsje leeft. Er is geen werk, geen geld; er ligt niets in de winkels. De jonge mensen zijn weggetrokken.
Bij de ambachtelijke slagerij heb ik een spreuk geleerd die ik nog niet kende: Ohne Wurst und ohne Speck, hat das Leben keinen Zweck. Past wel bij de landstreek; verdere idealen zullen er waarschijnlijk niet gedijen.

Sieg

Niederlage

Plauen en Greiz

Maandag 16 juli 2012. De weg naar Weida voerde mij langs Plauen en Greiz. Plauen is een aangenaam aandoende gebruiksstad (zie de foto’s). Greiz (zie geen foto’s; het regende en ik had trek) heeft drie kastelen en een aardige ligging aan de rivier. Bovendien is het Kreisstadt, zodat er altijd wat te doen is. Toch is het stadje niet zo hoopvol. De straten zijn aardig gedaan, maar het ontbreekt er aan inwoners, en dus aan werk, geld, volle etalages. Omdat de DDR een conserverende werking had en de Bondsrepubliek daarna vele ruïnes heeft hersteld zonder haar vernietigingsdrang van de jaren zestig en zeventig hier alsnog door te voeren krijg je een indruk van zo’n stadje in 1933 en zie je als het ware een oude ansichtkaart voor je.

Foute woorden 2

Ook in het normale Hoogduits vind je soms woorden die gewoon ‘fout’ zijn – in de zin van koude rillingen veroorzakend, liefdeloos. Twee daarvan spoken al een tijdje in mijn hoofd rond:
.
Mehrzweckhalle. Dat is een óf geheel vormeloze, óf ± 1977 juist markant vormgegeven hal waarin sport beoefend kan worden, maar ook bruiloften en partijen, bonte avonden, paasmarkten met handbeschilderde eieren en vergaderingen van de dorpsraad kunnen plaatsvinden.
.
Sättigungsbeilage. Dat is de portie aardappels, frieten of knödel, of de kwak puree die geserveerd wordt bij het eigenlijke eten (vlees dus),  om dat wat meer volume te geven.
.
Daar is nu een woord bij gekomen dat volgens mij een goede kandidaat is voor de titel Unwort des Jahres:
.
Schleckerfrau. De grote drogisterijketen Schlecker is failliet, en grondig ook. Ik treur daar niet om; het waren nare winkels. Maar bij Schlecker werkten tienduizenden vrouwen, veelal van de soort die verder geen kant op kon: de sinds kort zo genoemde Schleckerfrauen. Inderdaad een ras apart, met een dikke huid en een gehavende ziel. Zij werden onderbetaald, uitgebuit, van winkeldiefstal verdacht en dus steeds bewaakt, en ze moesten zich akelige secundaire arbeidsvoorwaarden laten welgevallen, waarvan ik slechts noem het voortdurende gedoedel van reclameteksten uit een televisietoestelletje tussen de schappen. Dat was zelfs voor een klant die maar een paar minuten bleef al ondraaglijk, maar de Schleckerfrauen hebben het de hele dag moedig gedragen.
Al deze vrouwen zijn nu werkeloos, en omdat zij weinig diploma’s hebben en bij voorkeur in perspectiefloze plaatsen als Emmerich of Spangenberg wonen hebben zij weinig kans op een nieuwe baan. Vandaar dat er nu wordt overwogen hen te werk te stellen in de kleuteropvang.
Jaren geleden werd er besloten dat alle kinderen in Duitsland recht hadden op een plaats in een crèche of kleuterschool. Er zou dus meer kinderopvang moeten komen en er zou personeel voor opgeleid worden. Maar dat is nooit uitgevoerd; kinderen interesseren eigenlijk niemand in dit land. Voor hen is altijd het slechtste goed genoeg; het spreekt vanzelf dat zij kunnen worden toevertrouwd aan bijstandstrekkers of ongeschoolde en ongemotiveerde vrouwen, nu dus eventueel aan Schleckerfrauen. Ook daar zal wel niets van komen, zodat de Schleckerfrauen die zelf kinderen hebben nu meer tijd krijgen om deze op te voeden tot arme Schlucker.