Ooit had ik ergens een professionele fotograaf leren kennen en de gedachte kwam op, hem te vragen wat mooie portretfoto’s van mij te maken. Maar nee, zei hij,‘dat doe ik niet, want ik zie je niet.’ Daar kon ik het mee doen.
Zelf ben ik het tegendeel van een professionele fotograaf. Maar eens had ik een camera gekocht en die wilde ik uitproberen. Mijn goede vriend J. was in de buurt en hij werd dus een van mijn eerste ‘slachtoffers’. De foto die ik toen van hem gemaakt heb werd heel goed, zo goed dat hij nog een tijd lang de foto van hem bleef, zelfs voor officiële doeleinden. Dat was dus een toevalstreffer, maar geholpen zal hebben dat we goede vrienden waren en een vertrouwensrelatie hadden. Ik zag hem, en wat waarschijnlijk net zo belangrijk is bij fotografie: hij liet zich aan mij zien.
Emigrant 