Een jour fixe (m.) is een vaste dag in de week of maand waarop mensen van een bepaald groepje elkaar zonder uitnodiging ontmoeten of ontvangen. In Frankrijk is dat verschijnsel ook bekend. Berucht waren bij voorbeeld de woensdagjes van de Verdurins, bij Proust. Maar in Frankrijk heet het geen jour fixe; dat is nep-Frans, zoals er hier ook veel nep-Engels is.
Toen ik hier met het begrip kennismaakte begreep ik snel wat het was, maar was er wel verbaasd over, en vooral over het feit dat zoiets nog voorkomt. Maar het is vrij normaal, en niet alleen onder oude mensen die weggelopen zijn uit een roman van honderd jaar geleden. Ik kom zelf op twee jours fixes.
De Nederlandse vertaling van jour fixe is jour.
Emigrant 
In Engelse literatuur komt dat denk ik voor als een ‘at home’, net zo’n vage term met een precieze betekenis, maar dan wel in Victoriaanse en Edwardian tijden en alleen voor dames. Dat doen Engelsen van nu vast niet meer.
Een woord om te onthouden,. Dat had ik anders vast nooit ontdekt.