Mijn grootouders (geboren ± 1885–1895) stonden nooit in de wachtrij om in te checken op Schiphol, omdat ze nooit op vakantie gingen. Ze kwamen niet op het idee, ze hoefden niet. Ze waren welgesteld en hadden een auto, maar maakten alleen ritjes in een straal van 100–150 km, opa zakelijk, opa en oma samen vooral om familie te bezoeken. En soms naar Dordt om een nieuwe hoed of een boek te kopen. Maar daar kon oma ook met de trein naar toe, of met het stoomschip de Thor. Natuurlijk was dat dan tevens ‘een dagje uit’. Schoenen en kleren waren in het eigen dorp te koop. Ik heb nog altijd een kleerhanger van kledingmagazijn Boekholt, telefoon 407. Dameskleding werd ook thuis genaaid. Mijn andere grootmoeder had wat meer kapsones en liet zichtzendingen kleding uit Breda komen waar ze dan een keus uit deed. Die hoefde ook het dorp niet uit. Opa was op grond van zijn lichaamsomvang op maatkleding aangewezen; ik denk dat er een kleermaker aan huis kwam.
Nooit eens pret of ontspanning? Jawel, een dagje naar de Drunense duinen, zelfs naar de Efteling, vooral voor de kinderen en kleinkinderen natuurlijk. En tamelijk vaak naar het natuurbad annex speeltuin De Warande bij Oosterhout, tien kilometer van huis. Concertbezoek in Breda (16 km) herinner ik mij ook. Opa had een bootje, waarmee hij de wateren in de omgeving onveilig maakte. Toen hij ouder werd volstond het om met de auto naar het water te rijden en daar wat te zitten kijken. Er werden ook wel roeiboten gehuurd. Een oudtante, ik ben vergeten welke, was eens naar de watervallen van Coo geweest, helemaal in België. Er moet nog ergens een ansichtkaart van liggen. Een oom heeft in 1958 de Expo in Brussel bezocht, ook een hele belevenis. Zo vanaf 1960 ging de jongere generatie wel in het buitenland op vakantie, veelal met georganiseerde busreizen. Maar mijn grootouders nooit.
Misschien bleven ze ook altijd thuis omdat hun huis voor anderen een vakantiebestemming was. Hun zes kinderen en ook andere familieleden kwamen vaak op bezoek en bleven dan lang. Mijn ouders, mijn zusters en ik ook natuurlijk; ik heb nog altijd fijne herinneringen aan die heerlijk zomers in het dorp. Het was altijd een belevenis als ‘de tantes uit Apeldoorn’ kwamen, en zeker tante Stien uit Croydon was heel apart. Die bleven dan niet zo lang als het bezoek in Russische romans, maar toch wel een of twee weken. Er was geen haast. En behalve familiebezoek was er geen reden om de eigen plek te verlaten.
Emigrant 
Mooi nostalgisch beschreven!
De mode van exotische vakantieoorden is voor mij geen verbetering.
Stille groet,
Geen van m’n grootouders reed/had een auto, m’n ouders evenmin. Van vaderskant waren geboren in 1888. Opa was schipper, maar ik weet niet of ie op die manier ooit in België is geweest. Ze waren behoorlijk arm, maar zijn wel 1x per schip en trein naar/door de USA geweest om hun beide geemigreerde dochters bezoeken in Los Angeles. Ik vermoed dat 1 van die dochters dat heeft betaald. M’n grootouders van moederskant waren wat rijker, van 1900 en hadden een eigen huisje. Maar ook van hen weet ik niet dat ze ooit op vakantie zijn geweest of ook maar buiten NL. Een van de zonen heeft het huisje overgenomen en is enkele jaren geleden overleden. Ook hij kwam, zo ver ik hem kan heugen, nooit buiten de provincie. Is overigens wel 1x op jonge leeftijd met mijn ouders meegevaren op hun binnenvaartschip naar Namen. Daar zijn veel foto’s van, allemaal van de walkanten. M’n ouders hebben 1x een rondje boven Rotterdam gevlogen, een uitje van m’n vaders werkgever. Zij gingen met de kinderen wel naar zomerhuisjes in Schoorl/Egmond (ook van die werkgever). Uiterst geslaagde vakanties, ook volgens de buurkinderen die bij ons mochten slapen. Later heb ik mijn ouders op Rijn/Neckar/Main-cruises gekregen. Zelf ben ik wel een keer (rond 1965) met m’n ouders op Schiphol geweest om een Canadese tante van m’n oeder uit te zwaaien. Dat was al een uitje op zich.
Het land dat we toen hadden was een prima vakantiebestemming, maar het bestaat niet meer. Je kon veilig op de straat spelen, in het gras en langs de sloten bloeiden bloemen, in de bossen reden geen fietsers je van de sokken, er was minder stank en lawaai en parken waren nog voor gezinnen met kinderen in plaats van voor chillende en zuipende menigtes, festivalbedrijven en bootcampclubs. Je moet echt je best doen om nog zo’n ouderwets dagje uit te organiseren. De waddeneilanden zijn nog het meest geschikt, buiten het hoogseizoen.
Van de Randstad weet ik dat, maar is het in Groningen ook al zo, aargh?
Jazeker. Groningen is natuurlijk wat leger dan de randstad, maar net zo verpest. Een lichtpuntje: door het aanleggen van waterberginggebieden om de stad droog te houden hebben we er tegenwoordig weer wat stukjes natte natuur bij.