Ik had een haring gekocht, maar ineens stond hij me tegen en wilde ik hem niet opeten. Hier op de markt is een kraam die Nederlandse haringen verkoopt en daar had ik hem natuurlijk gehaald. Duitse haringen zijn een zonde tegen de mensheid; die koop ik nooit. Maar wat is er met me aan de hand, dat ik deze Hollandse haring ineens niet wilde eten? Ben ik een Duitser aan het worden, of een vegetariër? Of zit ik zo boordevol Nederlandse genen, dat ik het nu tijd vind worden voor een nieuwe haring?
-
Meest recente berichten
Recente reacties
Blogroll
- aargh
- Anderzijds
- Buurtaal
- Classics at the intersections
- Closer, Martijn de Koning
- De gestolen grootmoeder
- Docent in hart en nieren
- Groninganus
- Grutjes
- Integrated Expat
- Leeswerk Arabisch en islam
- Mainzer Beobachter (Ned.)
- Martin Hillenga
- Oud Zeikwijf
- Rob Schimmert
- Rusland in woord en beeld
- Sententiæ antiquæ (English)
- Station Zuid (Rob van Kan)
- The Hidden Law (Arie Sonneveld)
- Vluchtstrook
- Wieneke
- Ximaar | Xiwel
Emigrant
Archief
Emigrant 
Vanmiddag at ik mijn eerste nieuwe haring van dit jaar bij mijn favoriete viskraam op de markt. Ze maken ze daar voor je ogen schoon, uitje erop (bij de purist stokte nu de adem), aan de staart natuurlijk. Hij was lekker.
Tja, het heeft ook nadelen, buiten Nederland te wonen. Niet veel, maar toch enkele.