Bij een doorzettende verkoudheid wordt het brein ook enigszins aangetast en is het ogenblik gekomen de Kuifje-boeken nog eens te herlezen. Wist u dat Kuifje de eerste mens was die voet gezet heeft op de maan? Al in 1954.
Bij een doorzettende verkoudheid wordt het brein ook enigszins aangetast en is het ogenblik gekomen de Kuifje-boeken nog eens te herlezen. Wist u dat Kuifje de eerste mens was die voet gezet heeft op de maan? Al in 1954.
Opgeslagen onder Gezondheid, Literatur
Jazeker wist ik dat, Kuifje-expert hier (en ik hou niet van valse bescheidenheid 😉 ). Verheugend feit: vorige week hadden wij twee kinderen (12 en 9 jaar) van een nichtje te logeren die geheel spontaan uit eigen beweging en zonder enige aandrang van mij op de bank Kuifjes gingen zitten lezen. Omdat zij fan waren. Ik dacht dat geen kind van die leeftijd nog Kuifje zou kennen en waarderen, maar er is toekomst. Leve Kuifje. En beterschap.
Dank je voor de goede wens, Irene. Inderdaad Is het zorgelijk hoezeer de Kuifje-kennis de laatste tijd is afgenomen. Hier in Duitsland kennen veel mensen Asterix, maar Kuifje is er nooit echt aangeslagen, hoewel alle boeken wel vertaald zijn. Maar jij ziet dus wel toekomst.
‘Zal ik de kip aansnijden, mevrouw?’ Het is zo’n eenvoudig zinnetje, maar het ontroerde mij. Het werd gesproken door de kelner in de restauratiewagen van de trein in De Zwarte Rotsen. Natuurlijk werd de kip nooit aangesneden, want Bobbie ging ermee vandoor.
‘Aan de taaie kant, niet?’ zegt Bobbie daarna, terwijl hij zit te kluiven. In het Duits heet hij Struppi, en in Luxemburg hadden we een buurhondje dat zo heette. Ja sorry hoor als ik over Kuifje begin kan ik moeilijk stoppen.
Ja, dat Bobbie de kip taai vond was mij ook opgevallen. Een continentale kritiek op de Britse keuken, naar ik vrees.