Soms is het leven net als vroeger. Tot dit wijze inzicht kwam ik bij het zegeltjes plakken. De zegeltjes van de kruidenier namelijk, de Treuepunkte. Als je daarmee een kaart hebt volgeplakt krijg je serviesgoed. Ik heb al een setje grote borden, deze week krijg ik een kaartje vol voor de ontbijtborden, later in december komen de soepborden erbij en in januari, als kroon op het plakwerk, de slabak— maar daar moet je dan wel € 2,99 voor bijbetalen. Vraagt u nu niet waar ik tot nu toe altijd van gegeten heb. Der Trend geht zum Zweitservice.
Ik heb ook al wijnglazen, een koekenpan en een haarscherp keukenmes van de zegeltjes. Geen kermiswaar, alles heel goede kwaliteit.
Toch is het niet helemaal als vroeger. Als kind mocht ik ook altijd de zegeltjes plakken voor moeder, maar daar moest je aan likken, net als aan postzegels. Tegenwoordig zijn ze zelfklevend.
Emigrant 
Ha ja, animozegels, ik kan me de smaak nu nog herinneren. Wij hebben pannen en bestek van de zegelactie van de Match, rond 2002 waren dat ook al zelfklevende. Topkwaliteit keukengerei.