Mini-herinnering: gevallen arts

Een herinnering niet van mij zelf, maar uit een overlevering van mijn grootmoeder. Zij en haar twee zusters hadden geconstateerd dat de arts van het dorp op straat soms met een niet-medische blik naar hen keek en besloten de man eens te pakken te nemen. In die tijd, het zal omstreeks 1910 geweest zijn, droegen vrouwen en meisjes een lange rok tot de enkels en daaronder blijkbaar een even lange onderbroek.
De dokter verplaatste zich per fiets en reed vaak over een heel smal dijkje. De meiden wachtten tot hij weer eens aan kwam rijden, sprongen tevoorschijn en tilden hun rokken een eindje op, zodat de onderbroeken zichtbaar werden, terwijl zij uitriepen: ‘Ooooh! Je ziet mijn broek toch niet?’
De opzet slaagde: de arts raakte zo van de wijs dat hij de macht over het stuur verloor en van het dijkje stortte.