Schrijftafel?

Het leven hier wordt anders, saaier. Minder zingen, want veel is afgelast. De schoolgebouwen waar de diverse koren repeteren worden gesloten; de kleinere gezelschappen die in kleine ruimten repeteren vragen zich af of het nog verantwoord is, zo dicht op elkaar te zitten. En heeft het zin zich voor te bereiden op uitvoeringen die misschien niet doorgaan, zoals Parijs met Hemelvaart? Ook buiten het zingen: er zijn minder sociale contacten in het algemeen. Je gaat ook niet meer in alle restaurants zitten; niet in zo’n gezellig bistrootje bij voorbeeld, waar je haast op elkaars schoot zit.
Ik ben (nog) niet ziek en hoef dus niet in quarantaine, maar zo’n leven begint al aardig op quarantaine te lijken. Gauw zal ik nog wat trainen in de fitnessstudio, voordat die misschien ook dicht gaat. Voor de nodige lichaamsbeweging kan ik, mocht er huisarrest worden opgelegd, elke dag een uur in het bos achter mijn huis gaan lopen, zelfs al zou dat illegaal zijn.
Maar er moet dus een noodprogramma komen tegen de verveling. Zo word ik bijna terug gedwongen aan de schrijftafel, die ik met steeds meer succes ontvlucht was. Ik zal een intellectuele bezigheid van wat grotere omvang moeten vinden, maar ik kom nog niet op een idee. Een hoop dingen interesseren me niet meer. De UB is open, maar hoe lang nog? Ik heb hier thuis ook vele boeken staan, die ik alsnog zou kunnen lezen, maar echt zin heb ik er niet in.
Als ik helemaal niets kan bedenken kan ik altijd nog een tekstuitgave maken. Uit mijn werkleven waren er twee onvoltooid blijven liggen. ‘Philologie geht immer,’ zoals mijn vroegere chef zei. Een soort patience-spel voor geletterden.
Misschien moet ik ook Skype activeren, of dat programma van Apple waarmee je kunt telefoneren en elkaar tegelijk kunt zien. Hier vlak in de buurt heb ik een vriend en een vriendin wonen; die kan ik ook onder verslechterende omstandigheden wel live blijven zien denk ik.
Morgen of overmorgen eindelijk fietsen. Het wordt warmer en het regent ook niet meer de hele tijd. Laat het maar mooi warm worden, dat dat virus in een hoekje gaat zitten mokken.