Lezen
Mijn vakantieboek is ditmaal de roman La regenta door de Spaanse schrijver Clarín (1885), prachtig vertaald door Barber van de Pol en Maarten Steenmeijer. Bijna zevenhonderd bladzijden; in mijn vroegere leven had of nam ik daarvoor de tijd niet. Het is een verrukking! Deze auteur kan karakters neerzetten, maar ook zijn maatschappij, die van Oviedo, ontleden en kritiseren, en hij doet dat met voortdurende fijne humor. Ik ben pas op bladzijde vijftig; tot dusverre is de mottige geestelijkheid grondig gehekeld en de stadsarcheoloog in zijn gefrustreerde passie voor een nogal lichte dame voor aap gezet. De vent trekt zich af in bed terwijl hij aan haar denkt. Wij kunnen dat in enkele woorden zeggen, maar in 1885 ging dat natuurlijk niet. De auteur besteedt er een lange, omschrijvende alinea aan; en met welk een besmuikt meesterschap! De hoofdpersoon, de jongere echtgenote van een gepensioneerde hotemetoot, is net geïntroduceerd. Zij geniet van de aanraking van het satijn van haar beddenlakens en moet dus nodig biechten. Ik ben benieuwd welke zonden zij verder op zich gaat laden, want zij is een hoogstaande, maar ook zinnelijke vrouw, die potentieel diep kan vallen. Nu het weer verslechtert zal ik meer lezen, en omdat het huis een voorgalerij heeft kan ik dat buiten doen, met een jack aan, en zonder nat te worden.
Emigrant 
Zo te lezen begin je het gepensioneerd zijn onder de knie te krijgen. Zouden we over een paar honderd bladzijden nog een updeetje kunnen krijgen over dat boek? (het blijft toch regenachtig) Ik wil wel en spreek geen Spaans maar ben erg huiverig voor vertalingen (onoverkomelijke vakdeformatie van vroeger). Bvd! Veel genoegen intussen daar op de voorgalerij.
Als je geen Spaans kent kun je juist wel een vertaling lezen, want dan zie je toch niet de oorspronkelijke tekst er steeds doorheen schijnen. Deze vertalers zijn overigens zo goed dat dit sowieso niet het geval zou zijn.
ok, bedankt!